Powstańcze biografie

Pawełczak Władysław

Pawełczak Władysław (1889-1954), s. Antoniego i Konstancji z domu Napierała. Ur. 16.09.1889 r. w Kowalewku koło Kcyni, w dawnym powiecie szubińskim. Jakiś czas później zamieszkał z rodziną w Szubinie. Miał 5 braci: Franciszka, Józefa, Czesława, Stanisława i Floriana oraz 2 siostry: Annę i Cecylię. Ukończył szkołę ludową, następnie zdobył umiejętności ślusarskie i został mistrzem w tym zawodzie. Jak większość Polaków z zaboru pruskiego służył w armii niemieckiej. Od 10.09.1915 r. przebywał na frontach I wojny światowej. Walczył w Serbii, Włoszech, Francji i Rumunii, brał udział w bitwie pod Reims w 1918 r. Po 11.11.1918 r. powrócił do domu.
Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego wstąpił w szeregi armii powstańczej. Od 11.01.1919 r. do 30.05.1919 r. służył w szeregach Straży Ludowej w Szubinie. Od 31.05.1919 r. przebywał w 1. kompanii 6. Baonu Obrony Krajowej. 20.06.1919 r. szer. Władysław Pawełczak rozkazem dziennym Naczelnej Komendy Straży Ludowej w Szubinie został zwolniony ze służby wojskowej. W zaświadczeniu bojowym podpisanym przez byłego dowódcę 1. kompanii por. Hipolita Walkowskiego czytamy: „W walkach pod Szubinem, Rynarzewem i Turem odznaczył się wymieniony, szczególnie dając dowód nieprzeciętnej odwagi i męstwa”.
Po demobilizacji mieszkał w Szubinie, następnie przeprowadził się do Kcyni, gdzie osiadł przy rynku. Tam prowadził warsztat ślusarski i skład rowerów, wirówek i maszyn do szycia. Wkrótce ożenił się z Jadwigą Poczekaj. Żona zajmowała się domem i 3 dzieci. Syn Jan (ur. 1932) został stomatologiem, córka Barbara (1935) pracowała jako główna księgowa i najmłodsza Maria (1938) zajmowała się domem. Żona zmarła 25.03.1986 r. W okresie dwudziestolecia międzywojennego Pawełczak był członkiem organizacji skupiających weteranów Powstania Wielkopolskiego i Bractwa Kurkowego. Jako mistrz ślusarski był też członkiem cechu. Jak większość powstańców wielkopolskich przez całe dorosłe życie sprzyjał endecji, także po wojnie był członkiem Stronnictwa Demokratycznego w Kcyni. Smutnym okresem w jego życiorysie były lata II wojny światowej. Niemcy nie zwrócili uwagi na jego przynależność do organizacji skupiającej weteranów powstańczych. Spotkało jednak jego rodzinę wysiedlenie. Zaopatrzeni w kilka walizek, w których musieli zmieścić cały dobytek, pozostawili swoje mieszkanie w Kcyni. Wysiedlonych zgromadzono w budynku starej szkoły w Kcyni. Następnie 6.12.1939 r. wagonami bydlęcymi ruszyli w nieznane. Dojechali do miejscowości Pustelnik, gdzie przyszło im żyć wraz z innymi rodzinami w bardzo złych warunkach. Nie było łóżek, a ludzie spali na słomie i na klepisku. Warunki bytowe poprawiły się, gdy dalsza rodzina dowiedziała się o miejscu i warunkach, w jakich przebywają, i sprowadziła rodzinę Pawełczaków do Łowicza. Tam otrzymali własny i umeblowany pokój. O pracę było trudno. By utrzymać rodzinę, Władysław imał się różnych dorywczych prac. Po wojnie Pawełczakowie wrócili do swojego domu w Kcyni. Tam Władysław ponownie otworzył zakład ślusarski, który prowadził do momentu śmierci. Zmarł 21.07.1954 r., a pochowany został na cmentarzu parafialnym w Kcyni.

autor publikacji : Kamila Czechowska

bibliografia : Archiwum rodzinne Barbary Pawełczak.

powrót do poprzedniej strony | do góry