Powstańcze biografie

Pardua Czesław

Pardua Czesław (1893-1979), s. Romana i Józefy z domu Grochowskiej. Ur. 9.07.1893 r. w Szubinie. Rodzina bardzo przywiązywała wagę do wychowania w duchu polskości. Młody Czesław brał udział w spotkaniach i teatrzykach, które odbywały się w szubińskim Domu Polskim – siedzibie organizacji i stowarzyszeń o charakterze patriotycznym. Wychowany w patriotycznym duchu nie wahał się, gdy rodziła się wolna Polska i przystąpił do Powstania Wielkopolskiego. Brał udział w walkach na ziemi szubińskiej. Jako ordynans dr. Ludwika Podkomorskiego uczestniczył w zmaganiach pod Kcynią, Nakłem, Rynarzewem i Kołaczkowem. Brał udział także w organizowaniu kompanii szubińskiej, towarzysząc dr. Ludwikowi Podkomorskiemu w rekrutacji powstańców na wsiach. Po powstaniu pozostał w wojsku i wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 12.11.1923 r. poślubił Gertrudę Kniołę. Żona zmarła 13.08.1984 r. Małżonkowie doczekali się syna Edwarda, ur. 25.09.1928 r. Syn do przejścia na emeryturę pracował jako referent na PKP. Czesław z wykształcenia był rzeźnikiem i do wybuchu II wojny światowej pracował w tym zawodzie. W czasie wojny, jako robotnik, znalazł zatrudnienie u Niemca w Ślesinie. Po zakończeniu wojny zajmował się uprawą roli. Uchwałą z dnia 11.11.1972 r. Rada Państwa mianowała go na stopień ppor. rez. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1958) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1976). W okresie okupacji wspólnie ze Szczepanem Wiką ukrywał sztandar Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich ze Ślesina, który już po wojnie przekazał do Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, a który można oglądać na stałej wystawie w Pomorskim Muzeum Wojskowym w Bydgoszczy. Czesław Pardua zmarł 11.03.1979 r., pochowany został na cmentarzu parafialnym w Ślesinie.

autor publikacji : Kamila Czechowska

powrót do poprzedniej strony | do góry