Powstańcze biografie
Mikołajczyk Stanisław
Mikołajczyk Stanisław (1895–1971), s. Wojciecha i Marianny. Ur. 5.05.1895 r. w Ołoboku, w ówczesnym powiecie ostrowskim. Po ukończeniu 6 klas szkoły ludowej krótko pracował jako górnik. Następnie wraz z rodzicami przeprowadził się do Świątkowa w powiecie żnińskim. W 1915 r. wcielony do armii niemieckiej. Służył w piechocie. 1.06.1916 r. zawarł związek małżeński z Heleną Słowińską (1893-1981), z którą doczekał się 4 dzieci: Zygmunta, Elżbiety (zmarli podczas emigracyjnej podróży na statku), Marty (1922-1988) i Jana (1929-1997).
Wykorzystując niepokoje społeczne podczas przewrotu rewolucyjnego w Niemczech, zdezerterował z armii i powrócił do rodzinnego domu w Świątkowie. 1.01.1919 r. wstąpił jako ochotnik do tworzącej się pod kierunkiem Tadeusza Kruszki powstańczej kompanii juncewskiej. Walczył o Żnin i Szubin, a następnie skierowano go na odcinek frontu północnego pod Rynarzewo, gdzie 22.04.1919 r. zasilił szeregi 2. kompanii 10. Płk. Strzel. Wlkp. W tym okresie pomocy powstańcom udzielała również żona Stanisława – Helena. Po zakończeniu działań powstańczych oddziały jego pułku wzięły udział w walkach o Lwów. W trakcie jednej z bitew został przysypany ziemią w okopach. Po powrocie do rodzinnego domu nadal pracował jako górnik, ale pogarszający się stan zdrowia spowodował, że przeniósł się do pracy na roli. Pod koniec lat 30. XX w. przebywał często za pracą poza granicami kraju, m.in. w Holandii, gdzie odnotowano jego pobyt w ambasadzie RP w Rotterdamie. W okresie okupacji niemieckiej 1939-1945 ukrywał się przed Niemcami, którzy poszukiwali go za udział w Powstaniu Wielkopolskim. Po zakończeniu II wojny światowej pracował w Lotniczych Zakładach Remontowych w Bydgoszczy, gdzie przełożeni ocenili go jako sumiennego i rzetelnego pracownika. W 1957 r. wstąpił w szeregi bydgoskiego koła ZBoWiD-u. Od 1960 r. przebywał na emeryturze. W 1970 r. przeniósł się z Białych Błót do Szkocji w dawnym powiecie szubińskim, gdzie zamieszkał u córki i zięcia, którzy prowadzili gospodarstwo rolne. Mikołajczyk był wielokrotnie wyróżniany i odznaczany m.in. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1958). Zmarł 22.12.1971 r. w Szubinie, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Rynarzewie.
autor publikacji : Piotr S. Adamczewski
bibliografia : Archiwum ZKRP i BWP Oddział w Bydgoszczy, teczka osobowa S. Mikołajczyka, sygn. 115/3217. Obecnie w CAW w Warszawie; Archiwum rodzinne (książeczka wojskowa wyd. 8.11.1922 r. w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w Szubinie, odpis aktu zgonu, nr /1971, legitymacje odznaczeń); Archiwum USC Szubin, Księga Zgonów 1971 (akt zgonu S. Mikołajczyka, sygn. 187/71), 1981 (akt zgonu H. Mikołajczyk, sygn. 137/81); Relacje pozyskane od rodziny Kaźmierczaków ze Szkocji (gmina Szubin) – w archiwum autora.
powrót do poprzedniej strony | do góry
Data wydruku : 2024-11-05
Źródło : Powstanie Wielkopolskie 1918-1919 na Pałukach i Krajnie - ludzie, miejsca, wydarzenia - https://powstanie.szubin.net
Powstanie Wielkopolskie 1918-1919 na Pałukach i Krajnie - ludzie, miejsca, wydarzenia - Muzeum Ziemi Szubińskiej im. Zenona Erdmanna
Dane adresowe
Muzeum Ziemi Szubińskiej
im. Zenona Erdmanna
ul. Szkolna 2
89-200 Szubin
E-mail
powstanie@szubin.net
muzeum@szubin.net
Telefony
52 384 24 75
Godziny otwarcia
w dni powszednie w godzinach od 8.00 do 16.00
Odwiedziny serwisu
dzisiaj3
wczoraj30
razem163673
„Utworzenie strony internetowej i wydanie przewodnika promującego miejsca pamięci narodowej związanej z Powstaniem Wielkopolskim 1918-1919”
współfinansowana jest ze środków Unii Europejskiej w ramach osi 4 – Leader Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007–2013.
Instytucja Zarządzająca PROW 2007–2013 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi