Powstańcze biografie

Łabędzki Feliks

Łabędzki Feliks (1888-1919), s. Jana, rolnika, i Urszuli z Maciaszczyków. Ur. 17.11.1888 r. w Siedleminie koło Jarocina. Po ukończeniu szkoły powszechnej wyjechał w poszukiwaniu zarobku do Westfalii, podejmując pracę w kopalni w Essen. W 1907 r. wrócił do Siedlemina, gdzie pracował w gospodarstwie ojca, z przerwą spowodowaną powołaniem do wojska. W 1914 r. ponownie zmobilizowany do armii niemieckiej. W stopniu obergefreiter (kpr.) w listopadzie 1918 r. wrócił z frontu i 15.12.1918 r. wstąpił w Jarocinie do przyszłego oddziału powstańczego pod komendą ppor. Zbigniewa Ostroróg-Gorzeńskiego, właściciela majątku Tarce. Jako kapral objął dowództwo sekcji, a potem plutonu. Uczestnik opanowania przez powstańców Jarocina 1.01.1919 r. Wraz z oddziałem skierowany nad Noteć. 5/6.01.1919 r. w trakcie bitwy o Mroczę śmiertelnie raniony. Początkowo pochowany w Mroczy. Po kilku dniach jego matka, z pomocą rodziny, przewiozła zwłoki do rodzinnej wsi, gdzie został uroczyście pochowany. W 1928 r. byli powstańcy ufundowali mu pomnik, który odsłonięty został z honorami wojskowymi. W 1939 r. Niemcy zniszczyli pomnik, rodzina zdołała uratować tylko pamiątkową tablicę. Po 1920 r. jednej z ulic w Mroczy nadano jego imię. W 1932 r. pośmiertnie przyznano mu Medal Niepodległości, natomiast w 1938 r. Krzyż Niepodległości.

autor publikacji : Jarosław Odrobiński

bibliografia : CAW w Warszawie, Akta personalne Feliksa Łabędzkiego; J. Odrobiński, Powstanie Wielkopolskie 1918-1919 w Mroczy i okolicy. 90 rocznica wydarzeń, Mrocza 2008, s. 91-92.

powrót do poprzedniej strony | do góry