Powstańcze biografie

Komasiński Michał

Komasiński Michał (1887-1971), s. Walentego i Agnieszki z domu Pijarowskiej. Ur. 1.08.1887 r. w Pszczółczynie, w dawnym powiecie szubińskim. W latach 1894-1900 uczęszczał do szkoły powszechnej w Rynarzewie, którą ukończył z oceną dobrą. W 1907 r. został powołany do odbycia służby wojskowej w armii niemieckiej, z której powrócił w roku 1909. W latach 1909-1914 pracował jako górnik w kopalniach Nadrenii w Niemczech. Po powrocie z kopalni, 2.08.1914 r., otrzymał ponowne powołanie w szeregi armii niemieckiej i wziął udział w działaniach zbrojnych I wojny światowej. W trakcie działań wojennych trzykrotnie ranny. Z frontu powrócił w listopadzie 1918 r. Od 1.01 do 12.01.1919 r. brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim w Rynarzewie w samorzutnym oddziale dowodzonym przez ks. proboszcza Mieczysława Buławskiego i organistę Kazimierza Tomaszewskiego. Został internowany 12.01 przez oddziały Grenzschutzu i najpierw wywieziony do Bydgoszczy, a następnie po kilkudniowym transporcie w wagonach bydlęcych wraz z grupą około 120 mieszkańców Rynarzewa trafił do obozu jenieckiego w Altdamm (Szczecin-Dąbie). Podczas transportu został ciężko pobity przez eskortujące ich wojsko. Skutki pobicia odczuwał aż do śmierci. Liczne blizny na głowie i sztywny palec u lewej ręki przypominały mu zawsze tamte chwile. Z obozu jenieckiego powrócił do Rynarzewa 30.03.1919 r. i pomimo podpisania w trakcie internowania tzw. wyroku śmierci, wstąpił w szeregi Straży Ludowej dowodzonej przez Władysława Sikorskiego i walczył do stycznia 1920 r. w okolicy Rynarzewa.
W kwietniu 1920 r. rozpoczął pracę kolejarza na stacji PKP w Rynarzewie. We wrześniu 1939 r. został wywłaszczony ze swojej własności w Rynarzewie i wraz z rodziną znalazł się w obozie przesiedleńczym w Szubinie. Podczas całej okupacji pracował jako przymusowy pracownik na kolei. Po roku 1945 ponownie osiedlił się w Rynarzewie, gdzie aż do 1.11.1954 r. pracował jako kolejarz na miejscowej stacji PKP. Wielokrotnie wyróżniany i odznaczany. Najbardziej sobie cenił Wielkopolski Krzyż Powstańczy z 1964 r. 16.02.1912 r. wstąpił w związek małżeński z Magdaleną Smarszcz (1888-1966). Doczekał się 5 dzieci: Floriana (ur. 1912), Marii (1913-2001), Władysławy (1918), Franciszka (1920) i Zygmunta (1926-1954). Zmarł 13.02.1971 r. w Rynarzewie, gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym.

autor publikacji : Piotr S. Adamczewski

bibliografia : Archiwum USC w Szubinie. Odpis aktu zgonu 14/1971; Archiwum Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Bydgoszczy, sygn. 2745 (własnoręczny życiorys M. Komasińskiego, kwestionariusz weryfikacyjny przyjęcia do ZBoWiD-u, wniosek na odznaczenia WKP z 1964 r.). Obecnie w CAW w Warszawie; Materiały w posiadaniu rodziny Jolanty i Dariusza Walter z Rynarzewa, m.in. „Familien Stammbuch” rodziny M. i M. Komasińskich z 1912 r., fotografia, legitymacje pracownika PKP, odpisy skrócone aktów śmierci i ślubu, odpis świadectwa chrztu, korespondencja rodzinna, itp.; Izba Patrona Zespołu Szkół im. Powstańców Wielkopolskich w Rynarzewie. Lista mieszkańców Rynarzewa internowanych do obozu jenieckiego w Altdamm (12.01.1919-28.03.1919), poz. 29 M. Komasiński.

powrót do poprzedniej strony | do góry