Powstańcze biografie

Głodek Jan

Głodek Jan (1891-1946), s. Michała i Wiktorii. Ur. 29.05.1891 r. w Babkach, w ówczesnym powiecie strzelińskim, gdzie rodzice prowadzili niewielkie gospodarstwo rolne. Uczył się w szkole ludowej w miejscowości Krzywekolano, tuż obok Jezior Wielkich. Po jakimś czasie cała rodzina Głodków przeniosła się do Żnina, gdzie Michał podjął pracę na Małej Kolei Powiatowej w Żninie. Jan Głodek kontynuował naukę w szkole dokształcającej w Żninie i pracował w znanej Fabryce Maszyn Rolniczych Józefa Rychlewskiego. W pracy tej realizował swoje młodzieńcze zainteresowania i rozwijał zdolności w dziedzinie mechaniki i elektrotechniki. Po zdaniu egzaminu na czeladnika w latach 1911-1913 podjął pracę w centrali elektrycznej Zakładów Wapienniczych w Piechcinie, następnie w warsztatach kolejowych Małej Kolei Powiatowej w Żninie, po czym ponownie w fabryce Józefa Rychlewskiego w Żninie. W czasie I wojny światowej zmobilizowany do armii niemieckiej, przebywał na różnych frontach, m.in. w Belgii i Serbii. Jako mechanik służył w formacjach naziemnych jednostek lotniczych.
Po zakończeniu wojny, w grudniu 1918 r., powrócił do domu. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. Po zakończeniu działań powstańczych powrócił do pracy w fabryce Józefa Rychlewskiego, gdzie jeszcze w 1919 r. został kierownikiem. Następnie pracował jako urzędnik pocztowy na poczcie w Żninie. Po wygranym konkursie 15.08.1921 r. objął stanowisko kierownika Elektrowni Miejskiej w Szubinie. Po przepracowaniu okresu próbnego, a także po przesłuchaniu przez członków Rady Miejskiej Jan Głodek otrzymał 1.02.1922 r. pełną nominację na kierownika Elektrowni Miejskiej w Szubinie. Nominacja została podpisana przez burmistrza i członków Rady Miejskiej. To pod jego kierownictwem, wychodząc naprzeciw potrzebom miasta, następował dalszy rozwój elektryfikacji miasta i wzrost zużywanego prądu. W pracy w elektrowni wyróżniali się: Jan Głodek (kierownik), Teodor Ziółkowski (maszynista), Stanisław Jarecki, Roman Majewski (biuralista), Henryk Wilich, Marian Krysztowiak, Włodzimierz Redelbach, Józef Sobota i inni. W zespole tym przez wiele lat pracował także Niemiec Domke.
Głodek, pełniąc funkcję kierownika elektrowni, podnosił także kwalifikacje zawodowe. W 1923 r. zdał egzamin w Izbie Rzemieślniczej w Bydgoszczy i uzyskał świadectwo Mistrza Budowy Maszyn. Był popularyzatorem rozwoju urządzeń elektrycznych w zakładach pracy i gospodarstwach domowych. Organizował różne pokazy funkcjonowania i zastosowania sprzętu elektrycznego, przeznaczonego dla odbiorców indywidualnych i zakładów pracy. Poza pracą zawodową wyróżniał się w pracy społecznej. Był aktywnym członkiem zarządu, wiceprezesem, a od września 1927 r. prezesem Towarzystwa Powstańców i Wojaków. W czasie jego działalności odbyło się wiele spotkań, imprez miejskich i powiatowych z udziałem byłych powstańców i żołnierzy. Między innymi z inicjatywy towarzystwa w 1928 r. postawiony został na cmentarzu parafialnym w Szubinie pomnik Powstańców Wielkopolskich, przebudowany w roku 1938, a zniszczony w pierwszych dniach okupacji hitlerowskiej w 1939 r. W uznaniu zasług za swoją pracę zawodową i społeczną Jan Głodek otrzymał w 1930 r. Medal za Długoletnią Służbę Państwową.
Wiele zapału, czasu i pracy poświęcił rozwojowi polskiej radiofonii w Szubinie i okolicy. Jako instruktor Społecznego Komitetu Radiofonizacji Kraju na powiat szubiński uruchomił przy elektrowni punkt sprzedaży i naprawy polskich radioodbiorników o nazwie „ECHO” i organizował zbiorowe słuchania ważnych audycji radiowych, np. z pogrzebu marszałka Józefa Piłsudskiego w 1935 r. Przed wybuchem II wojny światowej został mianowany przez wojewodę pomorskiego komendantem obrony powietrznej i przeciwgazowej elektrowni. We wrześniu 1939 r., tuż przed wkroczeniem wojsk niemieckich do Szubina, na polecenie władz opuścił miasto wraz z innymi pracownikami państwowymi. Po kilku dniach ucieczki w kierunku Warszawy zatrzymało go wojsko niemieckie i nakazało powrót do domu.
W Szubinie okazało się, że funkcję kierownika elektrowni przejął jeden z dotychczasowych współpracowników, Niemiec Domke. Głodek otrzymał stanowisko maszynisty. Ponadto, jako znany fachowiec, był zmuszany do naprawiania radioodbiorników rekwirowanych Polakom. Prace te wykonywał pod okiem urzędników niemieckich w budynku przedwojennego starostwa przy ul. Kcyńskiej. Podczas napraw udawało się mu wynosić różne części. W przyszłości miały one przydać się jeńcom obozu wojskowego zorganizowanego w Szubinie na terenie zakładu wychowawczego do montowania w ukryciu odbiorników radiowych. Dzięki tym urządzeniom jeńcy mogli wysłuchiwać aktualnych wiadomości o wojnie, nadawanych przez stacje zagraniczne. Zabrane z warsztatów części przekazywał pewnemu sanitariuszowi ze szpitala. Ten z kolei dawał je jeńcom przebywającym na szpitalnej kuracji. Natomiast leczonych odwiedzał ksiądz, który przenosił części na teren obozu. Przez pewien czas w domu Głodków przechowywane było pisemne potwierdzenie tych wydarzeń spisane przez jeńców. W obawie przed znalezieniem pisma przez Niemców  żona Jana zniszczyła je.
Na początku kwietnia 1943 r. wraz z innymi Polakami Głodek wywieziony został do pracy przymusowej w zakładach zbrojeniowych w Poznaniu  – Deutche Waffen und Munitionsfabriken. Pracował tam do momentu wyzwolenia miasta. Powrócił do Szubina bardzo schorowany. Natychmiast otrzymał propozycję pracy w Zarządzie Miejskim jako kierownik wydziału aprowizacyjnego. Odpowiedzialny był za zabezpieczenie w tych trudnych czasach żywności dla miasta.
Na wiosnę 1945 r. dyrektor Polskiego Radia w Bydgoszczy Arnold Rezler zaproponował zorganizowanie w Szubinie Radiowęzła Miejskiego w celu nadawania bieżących informacji. Na stanowisko kierownika wytypowano Jana Głodka. Radiowęzeł mieścił się w budynku państwa Puszczyków na rynku, u wylotu ul. Winnica. Wyczerpany trudami pracy i ciężko chory na serce zmarł nagle 30.11.1946 r. Pochowany został z honorami urzędnika państwowego na cmentarzu w Szubinie, blisko kaplicy św. Małgorzaty. W pogrzebie brały udział delegacje zakładów pracy i wielu mieszkańców chcących pożegnać znanego i lubianego mieszkańca.

autor publikacji : Jan Głodek, syn

bibliografia : Na podstawie materiałów zgromadzonych w archiwum rodzinnym rodziny Głodków; Wspomnienia po ojcu spisane przez syna, Jana Głodka




– w archiwum rodzinnym.

powrót do poprzedniej strony | do góry