Powstańcze biografie

 Szukaj w bazie danych 

  A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N Ń O P R S Ś T U W Y Z Ż    

Jarecki Wacław

Jarecki Wacław (1899-1987) ur. 18.09.1899 r. w Mycielewie (pow. szubiński) s. Nikodema i Franciszki z domu Felcyn z Gorzyc. Rodzina posiadała gospodarstwo, około 50 ha, które Nikodem Jarecki odziedziczył po swym ojcu. Wacław miał 5 rodzeństwa – brata Józefa i 4 siostry. Do szkoły powszechnej Wacław uczęszczał w pobliskim Krzepiszynie. Szkołę ukończył w 1914 r. Przez kolejne lata pracował na gospodarstwie rodziców. Po ukończeniu 18 lat powołany został do wojska niemieckiego. Przed skierowaniem na front I wojny światowej ukończył szkolenie w Hamburgu. Trafił na front francuski. W marcu 1918 r. w wyniku użycia gazu trującego uległ poważnemu zatruciu. Przez siedem miesięcy przebywał w szpitalu wojskowym. Po powrocie do zdrowia ponownie skierowany został na front i trafił do Belgii. Po zakończeniu I wojny światowej przyjechał do Hamburga i został zaangażowany do służby czynnej. 16.12.1918 r. przyjechał w rodzinne strony na dwutygodniowy urlop. W szeregi powstańcze wstąpił razem z młodszym bratem Józefem 1.01.1919 r. w Kcyni. Walczył pod Kcynią i Szubinem. Jego dowódcą był bliski znajomy rodziny Jareckich ppor. Jan Sławiński, wywodzący się z pobliskiego Ujazdu. Jarecki wziął udział w krwawym i zakończonym porażką powstańców szturmie Szubina 8.01.1919 r. oraz w zakończonej sukcesem walce 11.01.1919 r. Następnie toczył boje jako artylerzysta pod Rynarzewem. Szczególnie ciężkie chwile powstańcy przeżywali, kiedy Niemcy do boju wykorzystali pociąg pancerny wspierany piechotą. Brał udział w walkach do początków lutego 1919 r. między innymi pod Kcynią i Paterkiem. W sierpniu wraz z dywizją skierowany został na front do Leszna. 10.02.1920 r. skierowany na front wschodni wojny polsko-bolszewickiej. Trafił na Litwę do Wilejki. Tam został ranny w prawą nogę. Przebywał w szpitalu w Wilnie, a następnie w Rzeszowie. Po powrocie do zdrowia skierowany został do batalionu zapasowego w Jarocinie. Skierowany do szkoły podoficerskiej ukończył ją i jako instruktor służył w Rawiczu, a następnie w Wilnie. 20.10.1922 r. zwolniony z wojska wrócił w rodzinne strony. Po powrocie podjął naukę w szkole rolniczej w Bydgoszczy i pomagał rodzicom na gospodarstwie, które jako najstarszy z rodzeństwa po latach objął. W okresie międzywojennym angażował się w pracę społeczną . W 1929 r. został zatwierdzony jako członek Zarządu Gminy Mycielewo na okres trzech lat. W obliczu II wojny światowej został powołany 28.08.1939 r. do Batalionu Obrony Narodowej. 19.09.1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej w pobliżu Sochaczewa, udało mu się uciec i wrócić do domu. W 1940 r. został wysiedlony wraz z rodziną z gospodarstwa, które przejęła niemiecka rodzina. W 1945 r. wrócił do swojego domu, który wraz z zabudowaniami gospodarczymi zastał w opłakanym stanie. W 1964 r. zdał gospodarstwo synowi. W 1958 r. wstąpił do ZBoWiD-u. W 1930 r. poślubił Rozalię z domu Berka z Gąbina. Małżonkowie doczekali się trojga dzieci: Henryka, Haliny, Sylwestra. Uchwałą Rady Państwa nr 12.18-0.1055 z dnia 18.12.1958 r. odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Uchwałą Rady Państwa nr 169-78-23 z 15.02.1978 r. odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 6.08.1987 r. w Szubinie.

autor publikacji : Kamila Czechowska

bibliografia : „Orędownik Urzędowy Powiatu Szubińskiego”, 25.05.1929, R. X, nr 42, s. 3; Legitymacja Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski na nazwisko Wacław Jarecki, Życiorys Wacława Jareckiego, Archiwum ZO ZKRP w Bydgoszczy − obecnie w CAW, Akt Zgonu Wacława Jareckiego nr 191/1987 USC Szubin.

powrót do poprzedniej strony | do góry