Powstańcze biografie
Kochanowicz Kazimierz Aleksander
Kazimierz Aleksander Kochanowicz urodził się 20.02.1881 r. w Łopiennie (ówczesny powiat wągrowiecki) w rodzinie kupca Stanisława Kochanowicza i Walerii Adfeldt. Miał sześcioro rodzeństwa. Naukę rozpoczął w szkole w Łopiennie, a po pięciu latach kontynuował ją w gimnazjum w Wągrowcu. Fachu kupieckiego uczył się przez dwa lata w szkole handlowej w Poznaniu. Następnie rozpoczął pracę w wyuczonym zawodzie. Prowadził sklep kolonialny i żelazny oraz restaurację w Łopiennie. W 1901 r. był inicjatorem założenia Towarzystwa Śpiewu w Łopiennie, organizacji, która przez lata zaborcze była ostoją polskości i miejscem pracy niepodległościowej. W jego lokalu odbywały się tajne spotkania. Prowadził w konspiracji lekcje języka polskiego i historii. Spełniał się, reżyserując przedstawienia sztuk teatralnych. Ich tematyka często budziła zastrzeżenia władz niemieckich i narażała Kazimierza Kochanowicza na nieprzyjemności. W latach 1903-1905 powołany został do niemieckiego wojska. Służbę wojskową pełnił w 2. Pułku Grenadierów im. Króla Fryderyka Wilhelma IV w Szczecinie. Po wybuchu I wojny światowej został ponownie zmobilizowany. Od 16.06.1915 r. do końca 1918 r. służył na froncie jako podoficer sanitarny. Na froncie francuskim został ranny w nogę. Po powrocie z wojny włączył się w działalność niepodległościową w rodzinnym Łopiennie. W szeregach kompanii łopieńskiej brał udział w wyzwalaniu miejscowości, w tym dworca kolejowego. W kompanii pełnił funkcję płatniczego, sanitariusza. Odbierał też rozkazy od komendanta mjr. Tadeusza Goetzendorf-Grabowskiego w Wągrowcu. Dowoził też wraz z podkomendantem kompanii łopieńskiej z garnizonu w Gnieźnie broń. Było to dziesięć karabinów i dwa karabiny maszynowe. Dekretem Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej z 6.02.1919 r. mianowany został podkomendantem Straży Ludowej na okręg Łopienno. Zorganizował 1 baon Straży Ludowej w Łopiennie. 15.08.1920 r. został nominowany przez Komendanta Powiatowego Zachodniej Straży Obywatelskiej w Wągrowcu zastępcą komendanta na miasto i obwód Mieścisko. Zaangażował się także w zbiórkę w ramach pożyczki narodowej. Był członkiem Sejmiku Powiatowego w Wągrowcu. Od 1912 r. był członkiem Rady Gminy w Łopiennie. Od 20.05.1937 r. był sołtysem w Łopiennie. Działał w organizacjach skupiających weteranów powstania. Między innymi 8.07.1934 r. wstąpił do Związku Weteranów Powstań Narodowych koło w Łopiennie. Był także prezesem koła Związku Powstańców Wielkopolskich. 12.08.1935 r. złożył urnę z ziemią z miejsca krwawej potyczki pod Łopiennem 30.12.1918 r. na kopiec Marszałka Józefa Piłsudskiego. Był współzałożycielem Ochotniczej Straży Pożarnej w Łopiennie i jej pierwszym prezesem. Na walnym zebraniu OSP w Łopiennie w lutym 1933 r. na wniosek zarządu Kochanowicza członkiem honorowym oraz dyplomem i żetonem za 10-letnią prace w straży. Jako prezes Związku Powstańców Wielkopolskich w Łopiennie Kazimierz Kochanowicz wraz z innymi członkami odprowadzał na wieczną wartę ks. proboszcza Klemensa Zielińskiego, który zmarł w początkach 1939 r.Był członkiem Rady Parafialnej i po śmierci ks. prob. Klemensa Zielińskiego sprawował pieczę nad jego rzeczami ruchomymi. W czasie II wojny światowej w obawie przed represjami spalił swoje odznaczenia i pamiątki związane z pracą niepodległościową i powstaniem. Nie uchroniło go to przed aresztowaniem. Został też z rodziną wypędzony z własnego domu i musiał zamieszkać w złych warunkach. Pod pretekstem został aresztowany wraz z ks. prob. Julianem Badzińskim, ks. Franciszkiem Nawrotem, organistą Wieścickim i grupą innych mężczyzn z Łopienna w 1940 r. Pod kościołem zgromadzono kilkunastu mężczyzn, a następnie prowadzono ich na rozstrzelanie do pobliskiego lasu. Wszyscy byli roztrzęsieni, nie wiedzieli, co robić. Ustawiono ich pod murem w szeregu. Byli przygotowani na rozstrzelanie, przygotowani na śmierć. Wśród niemieckich żołnierzy, którzy brali udział w aresztowaniu, byli także mieszkający w Łopiennie lub okolicy Niemcy, którzy wstawili się za aresztowanymi. Przez kilka dni Kazimierz Kochanowicz przetrzymywany był w zagrodzie jednego z zabudowań, a następnie przewieziony do więzienia w Gnieźnie. Wielokrotnie przesłuchiwany i dręczony, do domu wrócił po upływie około roku. Nie odzyskał już pełni sił, a utrzymanie rodziny wzięła na swoje barki żona. W lipcu 1944 r. trafił do szpitala w Wągrowcu, gdzie poddany został operacji przepukliny. W międzyczasie jego najbliższym groziła wywózka na roboty do Niemiec. Złe wieści po operacji i niemoc w obliczu zagrożenia spowodowały dalsze osłabienie organizmu. Zmarł 17.07.1944 r. w szpitalu w Wągrowcu na zapalenie płuc. Pochowany został w grobowcu rodzinnym w Łopiennie.Odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1919 rozkazem DOK VIII z 5.02.1930 r.; Odznaką Pamiątkową Wojsk Wielkopolskich nr 3797 z 29.08.1934; Brązowym Krzyżem Zasługi decyzją Prezesa Rady Ministrów z 9.08.1937 r.
Z małżeństwa z Czesławą Jaroszewską z Gniezna nie doczekał się potomstwa. Żona zmarła 21.01.1929 r. Łucję Zakaszewską z Wągrowca poślubił 17.07.1933 r. Małżonkowie doczekali się dwojga dzieci: Jerzego (1936-1989) i Krystyny (ur. 1938).
Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskie nr 11875, Archiwum Państwowe w Poznaniu, Życiorys Kazimierza Kochanowicza z 23.05.1938 r. w Archiwum Państwowym w Poznaniu, Relacja rodziny córki Krystyny Miller, wnuków Jacka Millera i Tomasza Kochanowicza; Księga Adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, 1928 r., s. 1355; Księga Adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, 1930 r., s. 1330; Ks. Michał Kieling, Ks. kanonik Julian Badziński (1910-1983). W 30. rocznicę śmierci proboszcza parafii pw. Ścięcia Św. Jana Chrzciciela w Pleszewie [w:] Rocznik Pleszewski 2013, s. 55-70; Informacje z Gazety Wągrowieckiej na temat Łopienna z lat 1920-1939.
autor publikacji : Kamila Czechowska
bibliografia : Ewidencja członków Związku Weteranów Powstań Narodowych Rzeczypospolitej Polskie nr 11875, Archiwum Państwowe w Poznaniu, Życiorys Kazimierza Kochanowicza z 23.05.1938 r. w Archiwum Państwowym w Poznaniu, Relacja rodziny córki Krystyny Miller, wnuków Tomasza Kochanowicza i Jacka Millera; Księga Adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, 1928 r., s. 1355; Księga Adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, 1930 r., s. 1330; Ks. Michał Kieling, Ks. kanonik Julian Badziński (1910-1983). W 30. rocznicę śmierci proboszcza parafii pw. Ścięcia Św. Jana Chrzciciela w Pleszewie [w:] Rocznik Pleszewski 2013, s. 55-70; Informacje z Gazety Wągrowieckiej na temat Łopienna z lat 1920-1939.;
linki :
powrót do poprzedniej strony | do góry
Data wydruku : 2024-11-21
Źródło : Powstanie Wielkopolskie 1918-1919 na Pałukach i Krajnie - ludzie, miejsca, wydarzenia - https://powstanie.szubin.net
Powstanie Wielkopolskie 1918-1919 na Pałukach i Krajnie - ludzie, miejsca, wydarzenia - Muzeum Ziemi Szubińskiej im. Zenona Erdmanna
Dane adresowe
Muzeum Ziemi Szubińskiej
im. Zenona Erdmanna
ul. Szkolna 2
89-200 Szubin
E-mail
powstanie@szubin.net
muzeum@szubin.net
Telefony
52 384 24 75
Godziny otwarcia
w dni powszednie w godzinach od 8.00 do 16.00
Odwiedziny serwisu
dzisiaj8
wczoraj19
razem163966
„Utworzenie strony internetowej i wydanie przewodnika promującego miejsca pamięci narodowej związanej z Powstaniem Wielkopolskim 1918-1919”
współfinansowana jest ze środków Unii Europejskiej w ramach osi 4 – Leader Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007–2013.
Instytucja Zarządzająca PROW 2007–2013 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi