Powstańcze biografie

Kulwicki Stefan

Kulwicki Stefan (1901-1961) ur. 13.12.1901 r. w Gumowie - Nowej Wsi k. Torunia. Syn Andrzeja i Joanny Słomkowskiej. Rodzice mieszkali w Rogowie k. Torunia i prowadzili własną firmę przewozową. Miał liczne rodzeństwo, siostry: Pelagię Glatzel, Halinę Czajkowską, Anastazję Ćwiek i Stefanię, oraz braci: Andrzeja, Wacława, Bernarda, Józefa, Romana i Izydora. Związek małżeński zawarł z Moniką Kowalską (25.05.1911-28.02.2011), córką Kazimierza i Marii Stypa. Monika urodziła się w Nowej Świętej k. Złotowa, gdzie jej ojciec prowadził gospodarstwo rolne. Był ojcem Heleny (ur. w 1933 r.), Zofii (ur. w 1935 r., zamieszkałej w Szwecji) i syna Edwarda (1936-2006).
W latach 1922-1925 uczył się w Państwowym Seminarium Nauczycielskim męskim w Toruniu. Po uzyskaniu uprawnień pedagogicznych podjął pracę nauczyciela wiejskiego w Nowej Świętej k. Złotowa. W 1929 r. ukończył Szkołę Podoficerów Piechoty nr 8, uzyskując stopień starszego szeregowego podchorążego, a w późniejszym okresie, po licznych przeszkoleniach, został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy z przydziałem do 62 Pułku Piechoty stacjonującego w Bydgoszczy. W połowie 1939 r. w obawie przed aresztowaniem wyjechał do Berlina, gdzie miał przyjaciół. Konsulat Generalny w Berlinie 31.08.1939 r. wystawił mu paszport (zachowany przez rodzinę) jako urzędnikowi ambasady. 5.09.1939 r. wyjechał do Polski przez Kopenhagę, Malmę, Sztokholm, Helsinki na Litwę i 9.09.1939 r. przekroczył granicę litewsko-polską w Turmonole. 13.03.1945 r., po wyzwoleniu, podjął pracę pedagogiczną w Złotowie. 1.12.1945 r. Kuratorium Oświaty Szkolnej w Toruniu powołało go na dyrektora - organizatora Publicznej Szkoły Dokształcającej o charakterze zawodowym w Złotowie. Szkołę tę pod jego nadzorem do 1959 r. opuściło 784 absolwentów w branży metalowej, a przeszkolonych zostało dodatkowo 320 uczniów w różnych zawodach, przygotowanych do egzaminów czeladniczych.

W latach 1949-1950 odbył dwa kursy Wszechnicy Radiowej. Jak przystało na dyrektora szkoły zawodowej, już od 13.03.1945 r. pracował jako kierowca, a formalnie prawo jazdy kategorii drugiej uzyskał w 1955 r. W wolnych chwilach pasjonował sie wędkarstwem, uzyskując kartę wędkarską w 1956 r. Za całokształt pracy zawodowej został w 1956 r. odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł 19.05.1961 r. w Złotowie, tu został pochowany.

Na podstawie informacji uzyskanych od Joanny Zawadka 15.03.2016 r. opracował Wojciech Kicman, Piła marzec 2016 r.

autor publikacji : Wojciech Kicman

bibliografia : Szkoła Polska za Ziemi Złotowskiej 1929-1959 - Koszalin 1959; Paszport wystawiony na nazwisko Stefana Kulwickiego ser. II nr 248888 nr 112946/i/39 wystawiony przez Konsulat Generalny Polski w Berlinie 31.08.1939 r.; Świadectwo nr 15 z 1922/1923 i nr 11 z 1923/1924 Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Toruniu; Zaświadczenie Wszechnicy Radiowej nr 65/XXV z 9.11.1950 r. i nr 1/XXV z 10.04.1951 r.; Prawo jazdy Stefana Kulwickiego nr 037/55 z 13.03.1945 r.; Legitymacja osobista nr 40 Szkoły Podoficerów Zawodowych Piechoty nr 8 ważna do 1.09.1929 r.; Karta wędkarska Polskiego Związku Wędkarskiego z 10.06.1956 r.; Legitymacja nr A-67263 z 20.08.1956 r. nadania Złotego Krzyża Zasługi; Odpis skrócony aktu zgonu Stefana Kulwickiego - USC Złotów 13.05.1998 r.; Odpis skrócony aktu zgonu Moniki Kulwickiej - USC Szydłowo 8.03.2011 r.; Przepustka - wykaz Moniki Kulwickiej zamieszkałej w Toruniu przy ul. Kościuszki 66 z 30.04.1945 r. w j. polskim i rosyjskim.

powrót do poprzedniej strony | do góry