Powstańcze biografie

 Szukaj w bazie danych 

  A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N Ń O P R S Ś T U W Y Z Ż    

Alwin Paweł

Paweł Alwin urodził się 6.04.1891 r. w Szubinie. Rodzice Karol i Władysława z domu Stypczyńska prowadzili gospodarstwo rolne w Szubinie przy ul. Nakielskiej 18. Wychowywany w duchu patriotycznym. Gdy był uczniem szkoły podstawowej w Szubinie, przez kilka tygodni uczestniczył w strajku szkolnym, będącym sprzeciwem wobec polityki germanizacyjnej Prus nakazującej naukę religii w języku niemieckim. W czasie I wojny światowej został wcielony do armii pruskiej. W 1914 r. otrzymał przydział do 9. Pułku Grenadierów im. Hrabiego Gneisenau stacjonującego w Stargardzie na Pomorzu. Trzykrotnie ranny podczas walk na różnych frontach wielkiej wojny. W styczniu 1919 r. wraz ze swoimi braćmi Aleksandrem i Hieronimem przystąpił do Powstania Wielkopolskiego. Walczył w kompanii szubińskiej. 11 stycznia brał udział w zwycięskiej bitwie o Szubin. 30.01. 1924 r. zawarł związek małżeński z Anną Wachowiak i przejął gospodarstwo rolne po swoim ojcu. W okresie międzywojennym prowadził gospodarstwo rolne oraz uczestniczył w życiu społecznym miasta. W 1931 r. jako członek Rady Miejskiej powołany został do Komisji Opieki Społecznej. Aktywnie uczestniczył w Towarzystwie Kółek Rolniczych, w Zarządzie Spółki Melioracyjnej Czarny Rów - Stara Gąsawka w Szubinie oraz w Towarzystwie Powstańców i Wojaków. 22.11.1939 r. wraz z żoną, pięciorgiem dzieci: Hilarym, Walerym, Dorotą, Mieczysławem i Stefanem (najmłodszy syn Stefan ur. 17.07. 1939 r.), bratem Aleksandrem i siostrą Marią został wysiedlony z rodzinnego gospodarstwa i tymczasowo przebywał w Domu Polskim. 6 grudnia cała rodzina została wywieziona do Generalnej Guberni. Pierwszy etap wojennej tułaczki to Mielec, skąd został przesiedlony do miejscowości Glinki Małe, a po roku do miejscowości Borowa. Bardzo dobra znajomość języka niemieckiego sprawiła, że często pełnił rolę tłumacza. Kilkakrotnie otrzymywał propozycje podpisania niemieckiej listy narodowościowej dla polepszenia trudnej sytuacji materialnej swojej rodziny. Nawet pod groźbą utraty życia nigdy tego nie uczynił. W 1945 r. wraz z całą rodziną szczęśliwie powrócił do Szubina. Dom rodzinny zastał spustoszony, a gospodarstwo splądrowane. Rozpoczął się czas odbudowy i ciężkiej pracy w rodzinnym gospodarstwie rolnym. Zmarł 2.05.1964 r. w Szubinie i został pochowany na cmentarzu parafialnym w grobie swoich rodziców.

autor publikacji : Ks. Andrzej Pacer

bibliografia :

powrót do poprzedniej strony | do góry