Powstańcze biografie

Gołąbek Walerian

Gołąbek Walerian (1894-po 1958) szer., ur. 12.04.1894 r. w Bydgoszczy. Syn Antoniego i Marianny. Ukończył szkołę powszechną i 3 klasy szkoły zawodowej. Po wybuchu I wojny światowej zmobilizowany do wojska pruskiego, w szeregach którego przebywał do 13.01.1919 r. W dniu 19.01.1919 r. wstąpił w szeregi Wojskowej Straży Kolejowej w Bydgoszczy, której zadaniem było utrudnianie i przeszkadzanie wojskom pruskim w wywożeniu mienia prywatnego i państwowego, a szczególnie kolejowego do Niemiec. Brał czynny udział w akcji sabotażowej m.in. w rozkręcaniu szyn oraz sypaniu piasku do maźnic wagonowych, co powodowało palenie się osi - przez to utrudniali wywóz i niszczyli tabor kolejowy. Swój udział w Powstaniu Wielkopolskim zakończył 18.02.1919 r. Udział w Powstaniu potwierdził zaświadczeniem Dowództwa Okręgu Korpusu VIII. Po 1945 r. pracował m.in. jako kierownik sekcji w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Pile. Należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokracje Koła przy ZNTK w Pile (nr leg. ZBoWiD 271403, nr ewid. Okręgu 209145). Mieszkał w Pile przy ul. Ceglanej 46 a. Został odznaczony w 1958 r. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (Uchwała Rady Państwa nr. 0/119 z dnia 4.04.1958 r.) oraz za długoletnią i wzorową pracę Srebrnym Krzyżem Zasługi w dniu 22.07.1957 r. Brak kontaktu z rodziną oraz pochówku na cmentarzu komunalnym w Pile.
Opracował Wojciech Kicman, Piła sierpień 2013.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Po lekturze życiorysu Waleriana Gołąbka autorstwa Wojciecha Kicmana skontaktowała się z nami wnuczka powstańca Antonina Hassa ze Śląska, która uzupełniła życiorys weterana o kilka faktów. Jak podaje wnuczka, Walerian Gołąbek wstąpił w związek małżeński z Anną Porazińską. Małżonkowie doczekali się dwóch synów: Mieczysława i Edwina. Walerian Gołąbek zmarł 28.10.1979 r. w Pile. Pochowany został w grobie swoich rodziców na cmentarzu w Bydgoszczy. "Dziadek był skryty. Rzadko opowiadał swoje przeżycia z czasów powstania czy II wojny światowej, kiedy to angażował się w pomoc innym, wyrabiając fałszywe dokumenty. Na każdą rocznicę jeździł do Poznania. Gdy zmarł, został pochowany w mundurze weterana powstania" - wspomina wnuczka Antonina Hassa.

autor publikacji : Wojciech Kicman/Antonina Hassa

bibliografia : Biuro Odznaczeń Kancelarii Prezydenta RP – wniosek na Wielkopolski Krzyż Powstańczy.

powrót do poprzedniej strony | do góry