Powstańcze biografie

Nowicki Feliks

Nowicki Feliks (1898-1971) st. szer., ur. 14.03.1898 r. w miejscowości Janowica?, pow. Stargard Gdański. Syn Teofila i Anieli. Ukończył szkołę powszechną. Do 1906 r., przebywając w Jezawicy?, brał udział w strajku szkolnym. W latach 1906-1916 przebywał z rodzicami w Berlinie. Tu należał do „Sokoła” i polskiego chóru śpiewaczego.
Po powrocie do kraju pod koniec 1918 r. uczestniczył w Radzie Żołnierzy Polaków w Grudziądzu jako delegat Wydziału Ścisłego.
Od końca grudnia 1918 r. brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, co zostało potwierdzone przez Centralne Archiwum Wojskowe. Brak jednak bliższych danych na ten temat.
W okresie od 12.09.1919 do 26.07.1921 r. odbywał służbę wojskową w szeregach 1 Toruńskiego Pułku Strzelców (późniejszy 63 Toruński Pułk Piechoty).
Po zakończeniu działań wojennych pracował nieprzerwanie na PKP. W okresie okupacji uczestniczył w ruchu oporu, za co był prześladowany przez gestapo.
Był inwalidą, miał zniekształcony kręgosłup. Należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację Koło w Pile (leg. nr 3894, nr ewidencyjny Okręgu 219604). Po 1945 r. mieszkał w Pile przy ul. Sportowej 7 m.1.
Związek małżeński zawarł z Julianną (17.02.1900-6.01.1982).
Został odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym w 1969 r., Medalem Pamiątkowym „Za Wojnę 1918-1921” w 1929 r., Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości w 1928 r., Brązowym Medalem „Za Długoletnią Służbę” w 1938 r., Odznaką Pamiątkową „Za Strajk Szkolny” w 1938 r.
Zmarł w Pile 4.12.1971 r. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Pile, kwat. 12/C-8-15. Obok w grobie złożono w 1982 r. ciało jego żony Julianny.
Na nagrobku umieszczono napis: Powstaniec Wlkp.

Opracował Wojciech Kicman, Piła marzec 2013.

autor publikacji : Wojciech Kicman

bibliografia : Archiwum Prezydenta RP – wniosek o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego.

powrót do poprzedniej strony | do góry