Powstańcze biografie

Grabiński Piotr

Grabiński Piotr (1898-1966) st. sierż., ur. 26.10.1898 r. w Sławicy koło Skoków w powiecie wągrowieckim. Syn Stanisława i Wiktorii z domu Gołębiowskiej. Ojciec był rolnikiem. Miał brata Franciszka (26.06.1894-11.10.1969). Ukończył szkołę powszechną. W 1916 r. został powołany do wojska pruskiego. Po krótkim saperskim przeszkoleniu został skierowany na front zachodni. Walczył na terenie Francji pod Verdun. Został awansowany do stopnia starszego strzelca. Po zakończeniu działań wojennych wrócił szczęśliwie do domu.
Już od 24.12.1918 r. uczestniczył w organizacji przyszłych oddziałów powstańczych. Po wybuchu Powstania walczył przy zdobywaniu głównej komendy policji niemieckiej, a następnie dworca kolejowego. 6 stycznia wziął udział w szturmie na poznańskie lotnisko Ławicę. Następnie w pierwszym batalionie saperów walczył pod Jutrosinem, Szkaradowom i Zaorlem oraz Jeziorkami. Został wcielony w szeregi 1. Pułku Strzelców Wielkopolskich (55. Poznański Pułk Piechoty). Członek załogi pociągu pancernego „Danuta” na froncie północnym. W szeregach swego pułku wyruszył 14.03.1919 r. na odsiecz Lwowa. W składzie pociągu pancernego nr 9 uczestniczył 6.06.1919 r. w bitwie pod Nową Wsią Wielką. Pod koniec 1919 i w 1920 r. walczył w batalionie kolejowym. Awansował do stopnia plutonowego. W dniu 27.07.1921 r. został przeniesiony do rezerwy z awansem na stopień st. sierżanta.
(Opis walk na podstawie książeczki - legitymacji Pociąg Pancerny Wielkopolski nr 9 z 6.09.1920 r.).
Do 1927 r. pracował w straży celnej. W latach 1927-1930 pozostawał bez pracy. W 1930 r. został poborcą skarbowym w Urzędzie Skarbowym w Wągrowcu, a od 1935 r. do września 1939 r. pracował na tym samym stanowisku w Urzędzie Skarbowym w Wyrzysku. W wojnie obronnej 1939 r. (zmobilizowany 26.08.1939 r.) walczył w 8. batalionie saperów armii „Poznań”. W bitwie nad Bzurą został kontuzjowany i 22.09.1939 r. dostał się do niewoli niemieckiej. W obozie jenieckim Stalag 344 Lamsdoft-Oppel w Łambinowicach przebywał do końca listopada 1939 r. Po zwolnieniu z obozu zamieszkał w Osieku k. Wyrzyska i do końca wojny pracował jako robotnik drogowy.
W latach 1945-1962 pracował w Państwowej Agencji Drzewnej w Osieku (Rejon Lasów Państwowych Nakła n. Notecią) jako składnicowy, a następnie przeszedł na rentę inwalidzką. Należał od lutego 1958 r. do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (leg. nr 278471 z 10.07.1958 - nr Ew. Okręgu 1833). Był odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (po 1959 r.).
Dwukrotnie żonaty. W pierwszym związku z Jolantą Polcyn, w drugim z Marią Łuczak. Ojciec czworga dzieci: Henryka (1926), Apolonii (1927), Barbary (1938) i Stanisława (1940).
Zmarł 17.12.1966 r. w Pile. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Pile, kwat. 10/E-2-5.

Opracował Wojciech Kicman, Piła styczeń 2012.

autor publikacji : Wojciech Kicman

bibliografia : Biogram autorstwa Grzegorza Łukomskiego w Słowniku Biograficznym Powstańców Wielkopolskich; W. Kicman Grabiński Piotr (1898-1966) [biogram w:] Słownik, t. X; Archiwum Prezydenta RP – wniosek o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego.

powrót do poprzedniej strony | do góry