Powstańcze biografie

Stachowiak Wiktor

Stachowiak Wiktor (1900-1987) kpr., ur. 14.04.1900 r. w Grochowiskach Szlacheckich, pow. Żnin (USC Rogowo 48/1900). Syn Marcina i Teofilii Wawrzynkowskiej. Szkołę powszechną ukończył w latach 1913/1914 w Samostrzelu. Następnie uczył się zawodu kołodzieja, a w 1919 r. uzyskał świadectwo rzemieślnicze w tym zakresie. Podczas I wojny światowej, po ukończeniu 18 lat, został zmobilizowany do armii pruskiej. W okresie 5.07-11.11.1918 r. służył w pruskiej artylerii.
Do oddziałów Powstania Wielkopolskiego wstąpił 1.01.1919 r. w Samostrzelu i walczył w tym rejonie, będąc przez jakiś czas dowódcą małego oddziału powstańczego. Po zakończeniu walk powstańczych służył w 3 Pułku Ułanów. Służbę w Wojsku Polskim zakończył 20.11.1922 r. w stopniu kaprala.
Od 1.07.1923 r. pracował na PKP w Bydgoszczy. W 1938 r. złożył zawodowy egzamin z budowy nawierzchni i hamulcowego.
W okresie okupacji pracował w Warsztatach Kolejowych w Bydgoszczy przy ul. Grunwaldzkiej 97. W latach 1940-1941 zesłany przez hitlerowców do Karnego Obozu Pracy w Seerapen (Prusy Wschodnie) jako podejrzany o branie udziału w Powstaniu Wielkopolskim. Według kart prac ZNTK został w 1944 r. wywieziony na roboty przymusowe. Do stycznia 1945 r. przebywał w obozie pracy w rejonie Królewca.
Po wyzwoleniu ponownie podjął pracę na PKP w Bydgoszczy, gdzie pracował w okresie 4.02-27.04.1945 r. W dniu tym został przeniesiony do pracy w Warsztatach Kolejowych w Pile. Tu pracował nieprzerwanie do przejścia na emeryturę. W 1948 r. zdał egzamin na kierownika robót naprawczych wagonów. Kolejno awansował na stanowiska: kierownika robót, mistrza, starszego technika i mistrza transportu. W dniu 31.07.1960 r. przeszedł na emeryturę po przepracowaniu w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Pile 15 lat, 5 miesięcy i 27 dni.
W dniu 13.10.1923 r. zawarł w Poznaniu związek małżeński z Heleną Ratajczak (31.07.1897-6.06.1986).
Należał do Koła Związku Bojowników o Wolność i Demokrację przy Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Pile (leg. nr 270269, nr ewid. 207611). Za całokształt pracy i służby wojskowej został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (przed 1939 r.), Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (w dniu 23.11.1928 r.) a po 1958 r. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
Mieszkał w Pile przy ul. Wincentego Pola 15/3.
Zmarł 17.12.1987 r. w Wieleniu (USC Wieleń). Pochowany wspólnie z żoną Heleną (31.07.1897-6.06.1986) na cmentarzu komunalnym w Pile, kwat. 6/A-21-10.

Opracował Wojciech Kicman, Piła kwiecień 2012.

autor publikacji : Wojciech Kicman

bibliografia : Teczka akt osobowych nr 7879 w Spółka AUDITOR Piła; Archiwum Prezydenta RP – wniosek na Wielkopolski Krzyż Powstańczy; Kicman Wojciech Stachowiak Wiktor (1900-1987) – biogram w X tomie Słownika

powrót do poprzedniej strony | do góry