Powstańcze biografie

Bucholz Edmund

Bucholz Edmund (1899-1981), s. Stanisława i Józefy z domu Sniadaj. Ur. 23.10.1899 r. w Kcyni. Oficjalnie 1.01.1919 r. wstąpił w szeregi kompanii kcyńskiej dowodzonej przez ppor. Jana Sławińskiego, a następnie służył pod komendą Józefa Codrowa. Uczestniczył już w bitwie o oswobodzenie dworca kolejowego w Kcyni stoczonej w noc sylwestrową 31.12.1918 r. Następnie walczył w rejonie Kcyni, Szubina, Iwna, Gromadna, Kowalewka, Smogulca i Mieczkowa. Od marca 1919 r. skierowany w szeregi tworzącego się 6. Płk. Strzel. Wlkp. Z pułkiem przeszedł cały jego szlak bojowy. W styczniu i lutym 1920 r. brał udział w zajmowaniu Pomorza. W marcu tego roku uczestniczył w wyprawie kijowskiej na froncie wschodnim. Następnie brał udział w bitwie warszawskiej w sierpniu 1920 r. i w pogoni za cofającymi się wojskami bolszewickimi. Z wojska zwolniony 11.11.1920 r. Po powrocie do domu wstąpił do Seminarium Nauczycielskiego w Kcyni, które ukończył w 1925 r. Jako nauczyciel pracował w powiecie chodzieskim oraz w Kosowie, w ówczesnym powiecie wyrzyskim. 1.01.1935 r. objął stanowisko dyrektora w szkole powszechnej w Żołędowie, w powiecie bydgoskim, gdzie pracował do momentu mobilizacji w 1939 r.
28.08.1939 r. powołany do wojska, uzyskał przydział mobilizacyjny do 61. pp. w Bydgoszczy w stopniu ppor. rez. Powierzono mu dowodzenie plutonem łączności. Jego oddział po kilku tygodniach walk w lasach lubelskich decyzją dowódcy pułku został rozwiązany i zwolniony ze służby. Do Żołędowa wrócił 10.10.1939 r. Po kilku dniach aresztowany i uwięziony jako polski nauczyciel w obozie w Koronowie. Przebywał w nim od 15.10 do 16.11. Następnego dnia po zwolnieniu w obawie przed kolejnym aresztowaniem wyjechał. W czasie okupacji pracował na majątku w powiecie kutnowskim jako księgowy.
W marcu 1945 r. wrócił do Żołędowa. 12.03.1945 r. objął swoje przedwojenne stanowisko pracy jako kierownik szkoły. Dzięki jego staraniom w marcu 1946 r. zakończono rozpoczętą jeszcze w kwietniu 1939 r. budowę nowej szkoły w Żołędowie. Na stanowisku dyrektorskim pozostał do chwili przejścia na emeryturę – 31.08.1968 r.
W 1968 r. wstąpił w szeregi ZBoWiD-u. Zweryfikowany jako były powstaniec wielkopolski na podstawie zaświadczeń z Centralnego Archiwum Wojskowego w Warszawie. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1948), Złotym Krzyżem Zasługi (1959), Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego (1963), Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1968), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973) oraz odznaką „Zasłużony Obywatel Powiatu Bydgoskiego". Zmarł 3.11.1981 r.

autor publikacji : Kamila Czechowska

bibliografia : Akt Zgonu, USC Bydgoszcz  – Miasto, nr 949/1961; Archiwum Zarządu Oddziału ZKRP i BWP w Bydgoszczy. Obecnie w CAW w Warszawie.

powrót do poprzedniej strony | do góry