Powstańcze biografie

 Szukaj w bazie danych 

  A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N Ń O P R S Ś T U W Y Z Ż    

Kaczmarek Stanisław

Kaczmarek Stanisław (1901-1982) kpr., ur. 6.08.1901 r. w Kruszkach koło Wyrzyska. Syn Jana i Rozalii Boruckiej (USC Wyrzysk 55/1901). Miał 6 rodzeństwa, 3 braci: Józefa, Jana i Franciszka oraz siostry: Pelagię, Helenę i Martę. Rodzice byli wyznania rzymskokatolickiego i zajmowali się rolnictwem. Szkołę powszechną ukończył w Kruszkach.
Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego wstąpił w szeregi powstańców z pobliskiej Łobżenicy i zapewne uczestniczył w bojach o Wysoką, ale brak bliższych danych na ten temat.
W dniu 22.04.1920 r. został zakwalifikowany do odbycia służby wojskowej. Powołany w szeregi Wojska Polskiego został 27.04.1922 r. przez Powiatową Komendę Uzupełnień w Bydgoszczy do 12. pułku piechoty wchodzącego w skład 6. Dywizji Piechoty, stacjonującego w Wadowicach z przydziałem do kompanii karabinów maszynowych. W okresie od 15 maja do 18 sierpnia 1922 r. przebywał w Szkole Podoficerskiej 12. Pułku Piechoty, którą ukończył z wynikiem dobrym przy bardzo dobrym sprawowaniu. W dniu 10.10.1922 r. został awansowany do stopnia starszego szeregowego i skierowany do szkoły podoficerskiej karabinów maszynowych przy 12. Pułku Piechoty w Wadowicach. W szkole przebywał od 1.11.1922 do 25.03.1923 r. i ukończył ją z wynikiem dobrym przy bardzo dobrym sprawowaniu się. W dniu 1.04.1923 r. został awansowany do stopnia kaprala, a 15.11.1923 r. zwolniony do rezerwy. Odbył jeszcze dwukrotnie ćwiczenia wojskowe (od 20 sierpnia do 15 września 1928 i od 24 czerwca do 23 lipca 1932) tym razem już w szeregach 62. Pułku Piechoty stacjonującego w Bydgoszczy.
Po ukończeniu służby wojskowej pracował jako robotnik budowlany, a od 1945 r. jako pomocnik kotlarski w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Pile.
Należał do Związku Zawodowego Pracowników Kolejowych Rzeczypospolitej Polskiej – Koło przy ZNTK w Pile od 5.03.1946 do 1949 r. (leg. nr 78081 z 5.07.1949).
Stanisław Kaczmarek był dwukrotnie żonaty. Pierwszy związek małżeński zawarł w 1926 r. z Leokadią Drożdżyńską, urodzoną 23.12.1902 r. w Kruszkach, córką Kazimierza i Balbiny z domu Erdman (USC Wyrzysk 75/1902), która zmarła w Pile 26.10.1955 r. (USC Piła nr 266/1955). Jej ojciec był robotnikiem. Z małżeństwa tego urodziło się 3 dzieci: syn Kazimierz urodzony 25.12.1927 r. w Kruszkach oraz córka Joanna urodzona 3.07.1942 r. w Kruszkach (USC Łobżenica 57/1942), zmarła w Pile 2.05.2010 r. Po raz drugi zawarł związek małżeński 29.08.1956 r. (USC Piła 173/1956) z Martą Szultka (14.01.1911-19.08.1981), urodzoną w Kiedrowicach, córką Jana i Anny (USC Chojnice 16/1911). Marta Kaczmarek zmarła w Puszczykowie (USC Puszczykowo 234/81). Małżeństwo to było bezdzietne.
Syn Kazimierz był w okresie okupacji wywieziony na teren ZSRR w rejon Dniepropietrowska, skąd wrócił 6.08.1945 r. Małżeństwo Kaczmarków mieszkało w Pile przy ul. Nowotki 2, Spokojnej i Dzieci Polskich 2/23.
Stanisław Kaczmarek zmarł 5.11.1982 r. w szpitalu PKP w Chodzieży (USC Chodzież 274/82/1). Oboje małżonkowie oraz ich dzieci Kazimierz i Joanna zostali pochowani na cmentarzu komunalnym w Pile, kwat. 4/B-16-14,15.
Z nieznanych powodów nie był odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

autor publikacji : Wojciech Kicman

bibliografia : Na podstawie dokumentów rodzinnych (książeczka wojskowa nr 11296 wydana w Bydgoszczy 15.09.1928, świadectwo ukończenia Szkoły Podoficerskiej przy 12. Pułku Piechoty w Wadowicach z 25.08.1922, świadectwo ukończenia szkoły podoficerskiej karabinów maszynowych przy 12. Pułku Piechoty w Wadowicach z 25.03.1923, zaświadczenie Państwowego Urzędu Repatriacji – Punkt Przyjęć w Iławie nr 214522 z 14.09.1945) oraz informacji udzielonej przez bratanicę, córkę Franciszka Kaczmarka, Renatę Dziennik w marcu 2012 opracował Wojciech Kicman, Piła kwiecień 2012.

powrót do poprzedniej strony | do góry