Powstańcze biografie

Zabel Antoni

Zabel Antoni (1901-1961), plut., Kawaler Krzyża Walecznych, ur. 7.06.1901 r. w Morzewie
k. Kaczor (obecnie powiat pilski). Syn Andrzeja i Władysławy Matczyńskiej. Rodzice byli rolnikami. Szkołę powszechną ukończył w Morzewie. Pod koniec I wojny światowej został zmobilizowany do wojska pruskiego i odbywał służbę w Krotoszynie. Tu zastał go wybuch Powstania Wielkopolskiego. Uczestniczył w walkach powstańczych, a następnie w Wojsku Polskim. Został dowódcą drużyny. Awansował do stopnia plutonowego i został odznaczony Krzyżem Walecznych.
Po zakończeniu działań wojennych pracował na roli w rodzinnym Morzewie. Udzielał się społecznie w radzie parafialnej.
Zmarł w Morzewie 23.05.1961 r. i został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym. Grób zachował się do naszych czasów.
Antoni Zabel był naocznym świadkiem zbrodni hitlerowskiej dokonanej na Wzgórzach Morzewskich 7.11.1939 r. Hitlerowcy rozstrzelali wówczas 41 mieszkańców powiatu chodzieskiego. Ukryty na pobliskiej łące, w stogu siana, obserwował przebieg egzekucji. Wśród mordowanych rozpoznał swego szwagra por. Władysława Kaję – również powstańca wielkopolskiego.
Życiorys por. Władysława Kaji został opublikowany w t. 3 biogramów uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 (Poznań 2007).

autor publikacji : Wojciech Kicman

bibliografia : Na podstawie informacji syna Mariana, spisanej przez Martę Zabel 12.09.2008.

powrót do poprzedniej strony | do góry