Powstańcze biografie

Wróbel Ludwik

Wróbel Ludwik (1898-1973), Kawaler Krzyża Walecznych, ur. 17.08.1898 r. w Rakoniewicach. Syn Marcina i Marianny z domu Ratajczak. Pochodził z wielodzietnej rodziny. Miał 7 braci i 2 siostry.
Po ukończeniu 18 lat w 1916 r. został wcielony do pruskiego wojska. Walczył na froncie zachodnim we Francji. W grudniu 1918 r. znalazł się w Zbąszyniu, gdzie wstąpił w szeregi wojsk powstańczych. W czasie walk powstańczych dostał się do pruskiej niewoli, skąd uciekł z grupą więźniów i trafił do armii gen. J. Hallera we Francji. W kwietniu 1919 r. z jej oddziałami został przewieziony na terytorium Polski, gdzie uczestniczył w walkach we wschodniej Małopolsce i na Wołyniu. W sierpniu 1920 r. uczestniczył w bitwie warszawskiej.
Został odznaczony Krzyżem Walecznych.
Po zwolnieniu z wojska wrócił do Zbąszynia, a następnie (w 1922 r.) przybył do Brzostowa, obejmując duże gospodarstwo rolne przy majątku Popiela.
W sierpniu 1922 r. zawarł związek małżeński z Jadwigą Bock (ur. 17.09.1902). Był ojcem 11 dzieci: 5 synów: Jana (20.08.1923), Aleksego (ur. 10.12.1924), Antoniego (4.12.1926-23.09.1952), Franciszka (ur. 4.10.1933) i Kazimierza (30.11.1937-13.02.1977), oraz 6 córek: Stefanii, po mężu Miedzińskiej (ur. 15.02.1929), Marianny, po mężu Tramowskiej (8.09.1931-13.01.2008), Anny, po mężu Kanke (ur. 3.01.1936), Stanisławy, po mężu Pruciak (ur. 5.04.1940), Jadwigi, po mężu Kubacha (ur. 20.12.1941), oraz Teresy, po mężu Kanke (ur. 15.10.1943).
2.11.1941 r. wraz z całą rodziną został przesiedlony do obozu w Potulicach, skąd 24 listopada tego roku trafił do pracy przymusowej jako woźnica w miejscowości Olszewka koło Nakła. Po zakończeniu II wojny światowej cała rodzina szczęśliwie wróciła do Brzostowa.
Był znanym społecznikiem. Należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, był członkiem Ochotniczej Straży Pożarnej, działał w radzie parafialnej. Był współzałożycielem mleczarni w Miasteczku Krajeńskim.
W okresie "stalinowskim" przez 3 miesiące przebywał w więzieniu w Nakle za wypowiedziane na wiejskim zebraniu, dotyczącym obowiązkowych dostaw żywności, słowa: „za szerokie tory prowadzą w głąb Rosji”.
Zmarł 20.01.1973 r.
Jego nazwisko znajduje się na tablicy pamiątkowej poświęconej powstańcom wielkopolskim w Miasteczku Krajeńskim.

autor publikacji : Wojciech Kicman

bibliografia : Na podstawie informacji uzyskanych i spisanych przez Jolantę Herdzik.

powrót do poprzedniej strony | do góry