Powstańcze biografie

Utecht Leon

Utecht Leon (1900-1987), ppor., ur. 15.04.1900 r. w Gromadnie koło Wyrzyska. Syn Marcina i Franciszki z domu Szlapa. W dzień po urodzeniu (16 kwietnia) został ochrzczony w kościele parafialnym w Gromadnie. Miał 7 braci (m.in. Marcina, Pawła i Bernarda) oraz siostrę Annę. Rodzina Utechtów do 1936 r. mieszkała w Gromadnie, po czym przeprowadziła się do Nieżychowie.
Leon od młodzieńczych lat pracował w majątku w Nieżychowie jako kowal (do 1919 r.).
Będąc gorącym patriotą, natychmiast po wybuchu Powstania Wielkopolskiego zgłosił się do powstańczych szeregów. Uczestniczył w walkach powstańczych na froncie północnym w rejonie Noteci.
Po 1919 r. służył w plutonie technicznym 59. Płk. Piech. Wlkp. W 1928 r. odbył ćwiczenia wojskowe w Pułku Ułanów. Awansował do stopnia starszego szeregowego.
Po zakończeniu działań wojennych 1920 r. pracował jako kowal, w Nieżychowie oraz na Wyrzyskiej Kolei Wąskotorowej, nieprzerwanie do 1954 r.
W okresie okupacji nie był prześladowany.
Po 1954 r. zamieszkał w Pile, początkowo u córki na ul. Lelewela 8, a następnie na ul. Lutyckiej. Był zatrudniony jako mistrz kowalski w Fabryce Maszyn Rolniczych, a po jej likwidacji jako palacz w szkole milicji, skąd przeszedł na emeryturę.
Po 1956 r. należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Został mianowany podporucznikiem Wojska Polskiego i odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Pierwszy związek małżeński zawarł 7.07.1922 r. z Elżbietą Klimczak (ur. 15.09.1899 r.). Był ojcem syna Bogdana (18.12.1926-30.08.2006) i córki Leonory.
Drugi związek małżeński zawarł 23.10.1971 r. z Anną Lubczyńską z domu Liekwa.
Zmarł w Pile 16.11.1987 r. Został pochowany w mundurze powstańca wielkopolskiego w grobowcu rodzinnym na cmentarzu komunalny w Pile, kwat. 8/B-7-6. Tam również pochowano jego żonę Elżbietę i syna Bogdana. Na nagrobku widnieje napis: „Powstaniec Wielkopolski”.
Syn Bogdan został w 1943 r. wcielony do armii niemieckiej. Jako kowal z zawodu przeszedł przeszkolenie saperskie w Austrii i na Węgrzech, skąd został skierowany na front wschodni. Tu dostał się do sowieckiej niewoli. Przez jakiś czas przebywał w obozie w Irkucku, gdzie odzyskał swobodę poruszania się dzięki kowalskim umiejętnościom. Do Polski wrócił w 1946 r. Żył i zmarł w Pile.
Nazwisko Utechtów wywodzi się z XVII w. z holenderskiego miasta Utrecht.

autor publikacji : Wojciech Kicman

bibliografia : Świadectwo Moralności Leona Utechta z 13.11.1946 r. wystawione przez Urząd Gminy Białośliwie, a podpisane przez świadków p. Komorskiego i Michałka; dokument ślubu nr 99 wystawiony w Inowrocławiu 29.07.1922 r.; świadectwo chrztu wystawione w Gromadnie 23.05.1922 r.; Na podstawie dokumentów i informacji uzyskanych od wnuka Józefa Utechta.

powrót do poprzedniej strony | do góry