Powstańcze biografie

Strosin Jan

Strosin Jan (1888-1979), ppor., ur. 29.11.1888 r. w miejscowości Kościerzyn Wielki, znajdującej się w połowie drogi między Wyrzyskiem a Łobżenicą. Kiedyś miejscowość ta należała do powiatu wyrzyskiego, a obecnie do gminy Wyrzysk. Ojciec Jana Strosina Stanisław był miejscowym kowalem, a matka Anna z domu Muszyńska zajmowała się gospodarstwem domowym. Państwo Strosinowie, gorliwi katolicy, mieli 4 dzieci – 3 córki i syna. W 1918 r. przeprowadzili się z Kościerzyna Wielkiego do Glesna. Jan Strosin, ciemny blondyn, mający ciemne oczy, nos normalny i twarz portretową (jak zapisano w jego książeczce wojskowej) po ukończeniu czteroklasowej szkoły powszechnej terminował w zawodzie murarza, uzyskując dyplom majstra. Mimo młodego wieku, będąc człowiekiem pracowitym i majętnym, wybudował w Glesnie dom (używając do fundamentów kamieni polnych), gdzie prowadził również sklep kolonialny z wyszynkiem. Z chwilą wybuchu I wojny światowej w 1914 r. jako poddany pruski został powołany do armii niemieckiej. Służył na froncie francuskim, gdzie wykorzystywano jego umiejętności jako murarza przy budowie umocnień i schronów bojowych.oraz na froncie rosyjskim. W listopadzie 1918 r. powrócił szczęśliwie do Glesna. Był członkiem pocztu sztandarowego swego pułku. Odznaczony pruskim Krzyżem Żelaznym. 
W grudniu 1918 r. jego dom stał się miejscem różnych spotkań i rozmów towarzyskich o odzyskaniu przez Polskę niepodległości oraz tajnych spotkań dotyczących przygotowań do wybuchu powstania. 27.12.1918 r. jako ochotnik z bronią w ręku zgłosił się do powstańczego oddziału w Wyrzysku. W ramach tego oddziału był uczestnikiem w nocnym ataku bojowym na Wysoką oraz w późniejszych walkach o tę miejscowość. Swoją służbę strażniczą, wartowniczą, patrolową i bojową w powstaniu pełnił do 12.01.1919 r. Jego udział w Powstaniu Wielkopolskim został potwierdzony odpowiednim wpisem w książeczce wojskowej, a jego nazwisko znalazło się na pamiątkowym obelisku w Wyrzysku.
Po zakończeniu działań powstańczych pracował w majątku hrabiego Mieczysława Chłapowskiego (również powstańca wielkopolskiego), właściciela dóbr w Glesnie i Bagdadzie. Uczestniczył również w budowie szkół w Polanowie k. Wyrzyska i w Glesnie oraz kilku budynków mieszkalnych w Glesnie. 
Po wybuchu II wojny światowej przez kilka dni ukrywał w swoim domu, a następnie w ziemiance znajdującej się na podwórku, poszukiwanego przez gestapo ks. dziekana Stanisława Grzędę, proboszcza parafii w Glesnie od 1932 r. (który później został rozstrzelany w Paterku). Księdzu Grzędzie poświęcona jest tablica pamiątkowa znajdująca się w kruchcie kościoła w Glesnie.
Był znany miejscowej ludności, przez wiele lat pełnił obowiązki sołtysa Glesna. Aktywnie współpracował z miejscowymi proboszczami, a w liturgii wielkanocnej zawsze nosił figurę Jezusa podczas mszy rezurekcyjnej.
Po II wojnie światowej 6.04.1972 r. został członkiem zwyczajnym Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. 8.12.1973 r. Uchwałą Rady Państwa za udział w Powstaniu Wielkopolskim został mianowany na stopień podporucznika Wojska Polskiego.
Jako weteran Powstania Wielkopolskiego został 9.05.1976 r. zaproszony na uroczystość nadania Zbiorczej Szkole Gminnej w Wyrzysku imienia Powstańców Wielkopolskich – obecnie jest to Szkoła Podstawowa im. Powstańców Wielkopolskich przy ul. Parkowej 8 w Wyrzysku. 17.06.2006 r. został przy tej szkole odsłonięty okazały obelisk, na którym widnieje nazwisko Jana Strosina.
Zawarł 10.02.1920 r. w kościele pw. św. Jadwigi w Glesnie związek małżeński ze Stanisławą Muszyńską (ur. 16.11.1892 r. w Młotkowie). Był ojcem 3 dzieci – córki Stanisławy oraz synów Jana i Czesława. Córka Stanisława Strosin urodzona 9.12.1920 r. zawarła związek małżeński z Ćwiklińskim. Była matką Adama, Danuty i Stefana. Została pochowana na cmentarzu parafialnym w Pile. Syn Jan Strosin urodzony 1.03.1923 r. został wywieziony przez uciekających Niemców w 1945 r. do Hamburga, gdzie pracował jako kierowca autobusu. Nie pozostawił potomstwa. Został pochowany w Lubece. Syn Czesław Strosin urodzony w 1926 r. z zawodu kucharz pracował na statkach. Zmarł i został pochowany w Szczecinie. Był ojcem córek Haliny i Lidii mieszkających w Szczecinie.
Za działalność niepodległościową został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (leg. nr 522-75-97 z 23.04.1975) i Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (leg. nr 711- 74- 164 z 20.10.1974).
Zmarł w Glesnie 23.10.1979 r. i został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym w grobie rodzinnym wraz z żoną Stanisławą.
25.05.2010 r. na grobie Jana i Stanisławy Strosin została umieszczona pamiątkowa tablica z napisem: JAN STROSIN / POWSTANIEC WIELKOPOLSKI / ZIEMI WYRZYSKIEJ I KRAJNY / 1918 - 1919 / PAMIĘĆ I CHWAŁA / WNUK ADAM. Tablicę z czarnego marmuru ufundował syn córki Jana Strosina Stanisławy Adam Ćwikliński.

autor publikacji : Wojciech Kicman

bibliografia : Na podstawie materiałów i dokumentów udostępnionych przez Adama Ćwiklińskiego; W. Kicman Podporucznik Jan Strosin Powstaniec Wielkopolski 1918-1919 z Glesna, Piła 2010.

powrót do poprzedniej strony | do góry