Powstańcze biografie

Seyda Władysław Kazimierz

Seyda Władysław Kazimierz  (1863-1939), ur. 22.04.1863 r. w Łobżenicy. Syn Marcina i Marianny z
Kałdykiewiczów. Ojciec był nauczycielem. Po ukończeniu gimnazjum w Wałczu zaczął studiować prawo i ekonomię na Uniwersytecie Wrocławskim. Tu w 1883 r. uzyskał doktorat z prawa. W latach 1883-1889 odbywał aplikację referendarską, a w 1889 r. rozpoczął praktykę adwokacką w Krotoszynie. W 1891 r. przeniósł się do Poznania, na posadę adwokata przy sądzie okręgowym, a od 1903 r. przy sądzie apelacyjnym. Był obrońcą w procesach prasowych i politycznych. W 1901 r. bronił 11 polskich studentów oskarżonych o organizowanie tajnych związków polskiej młodzieży akademickiej. Równocześnie rozpoczął aktywną działalność społeczną.
Należał do tajnej Ligi Narodowej w zaborze pruskim. Był przywódcą Narodowej Demokracji w Wielkopolsce, a w 1905 r. należał do współzałożycieli organizacji „Straż”. W latach 1907-1912 z ramienia Narodowej Demokracji był posłem na sejm pruski, a w latach 1912-1918 posłem do parlamentu niemieckiego, gdzie w latach 1912-1914 był wiceprezesem, a w latach 1914-1918 prezesem Koła Polskiego. Występował przeciw ustawom germanizacyjnym m.in. w 1908 r. przeciw ustawie wywłaszczeniowej. Po wybuchu I wojny światowej współdziałał z Komitetem Narodowym Polskim w Paryżu. W listopadzie 1918 r. wszedł w skład Komitetu Wykonawczego Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu, a podczas Sejmu Dzielnicowego w grudniu 1918 r. został wybrany do Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej, gdzie do sierpnia 1919 r. pełnił funkcję komisarza Rady. Był współtwórcą Straży Ludowej i Straży Obywatelskiej w Wielkopolsce. Na początku 1919 r. został szefem IV Wydziału Administracji i Sądownictwa Komisariatu NRL. W okresie luty 1919-lipiec 1922 r. był posłem na Sejm Ustawodawczy II RP – przez kilka miesięcy był przewodniczącym Komisji Konstytucyjnej. 1.08.1919 r. decyzją Sejmu RP powołano Ministerstwo Byłej Dzielnicy Pruskiej, której został ministrem. Swoją siedzibę miał w zamku cesarskim przy św. Marcinie w Poznaniu. 26.10.1919 r. podejmował uroczystym obiadem Józefa Piłsudskiego, podczas obiadu wygłosił toast: „Naczelnik Państw, wódz najwyższy JP, niech żyje”. Ministerstwo zlikwidowano 7.04.1922 r., a 9.06.1920 r. został prezesem Sądu Najwyższego w Warszawie i przewodniczącym Izby V dla byłej dzielnicy pruskiej. W październiku 1924 r. został I prezesem Sądu Najwyższego oraz prezesem Trybunału Stanu. Urząd ten piastował do stycznia 1929 r., kiedy to wrócił do Poznania, gdzie prowadził kancelarię adwokacką. Związek małżeński zawarł z Marią Leitgeberówną. Był ojcem córki Janiny (ur. 1896). Zmarł w Poznaniu 24.02.1939 r.

autor publikacji : Wojciech Kicman

bibliografia : Wielkopolski Słownik Biograficzny, Poznań 1981; Wielka Encyklopedia PWN, Warszawa 2004; Biogramy Władysława Seydy w opracowaniu Zygmunta Kaczmarka i Jerzego Tereja.

powrót do poprzedniej strony | do góry