Powstańcze biografie

Norkowski Bernard

Norkowski Bernard (1901-1975), st. strz., ur. 7.05.1901 r. w Walkowicach. Syn Walentego i Franciszki z domu Nawrot. Miał liczne rodzeństwo. Ojciec był dwukrotnie żonaty. W Walkowicach ukończył szkołę powszechną.
Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego wstąpił do oddziału powstańczego w Walkowicach (kompania czarnkowska) i walczył od 19.01.1919 w obronie linii Noteci na odcinku: Czarnków - Romanowo - Walkowice - Jabłonowo. Jego dowódcą był por. Król. Od 21.02.1919 r. służył w Wojsku Polskim, z którym brał udział w słynnej Bitwie Warszawskiej 1920 r., służbę wojskową zakończył 26.01.1923 r. w stopniu starszego strzelca. Bernard Norkowski do kwietnia 1939 r. zajmował się handlem. Skupował inwentarz zwierzęcy i woził go przez granicę w Ujściu na targowisko do Piły. We wrześniu 1939 r. za namową strażników granicznych ewakuował się wraz z rodziną na wschód. Dotarł pod Gniezno, skąd po kilkunastu dniach wrócił do Mirosławia. Pod koniec 1939 r. otrzymał od Niemca powołanego do Wehrmachtu propozycję kierowania tartakiem w Węglewie. Tartakiem tym kierował nieprzerwanie do 1946 r. Po 1946 r. zamieszkał w Mirosławiu i zajmował się gospodarstwem rolnym.
W okresie międzywojennym należał do Towarzystwa Powstańców i Wojaków, po 1945 r. do Towarzystwa Powstańców Wielkopolskich, a po jego likwidacji do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (leg. nr 62928, nr wer. 6447, nr ewid. Okręgu 202924). Został awansowany na stopień podporucznika Wojska Polskiego i odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (leg. nr B 40908 z 27.08.1957). Od 1946 r. był członkiem Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.
W 1923 r. zawarł związek małżeński z Anną Trafas (4.05.1900-1.10.1984) z Mirosławia k. Ujścia i zamieszkał w tej miejscowości. Bernard i Anna Norkowscy mieli 4 synów: Edmunda, Franciszka, Eugeniusza i Zygmunta.
Zmarł 13.05.1975 r. w Mirosławiu i tu został pochowany. Zgodnie z jego wolą został pochowany w mundurze powstańca wielkopolskiego, a czapkę powstańczą przekazał swojemu wnukowi.
W pogrzebie uczestniczyła orkiestra i poczet sztandarowy ZBoWiD. W 1984 r. w grobie tym złożono ciało jego żony Anny. Na nagrobku umieszczony napis: POWSTANIEC WIELKOPOLSKI 1918-1919 / UCZESTNIK W WOJNIE BOLSZEWICKIEJ 1920. Widniejący na pomniku rok urodzenia „1900” wyryto błędnie, winno być „1901”.

autor publikacji : Wojciech Kicman

bibliografia : Archiwum Prezydenta RP – wniosek o nadanie Wielkopolskiego Krzyża Powstańczego, informacje uzyskane od syna Eugeniusza w marcu 2009 r. Opracował Wojciech Kicman. Piła czerwiec 2012.

powrót do poprzedniej strony | do góry