Powstańcze biografie

Jaskulski Michał

Jaskulski Michał (1901-1982), ppor., ur. 23.09.1901 r. w Poznaniu. Syn Wojciecha i Ewy z domu Kaczmarek. Szkołę powszechną ośmioklasową ukończył w Poznaniu i tu kształcił się na montera samochodowego. Wychowany został w rodzinie o silnych tradycjach narodowych. Był członkiem Polskiego Stowarzyszenia Skautowego i Towarzystwa Sportowego „Sokół”. Po śmierci ojca na polach I wojny światowej na jego barkach spoczywał trud utrzymania całej rodziny.
5.12.1918 r. wstąpił w Poznaniu do tajnej, polskiej organizacji Straż Bezpieczeństwa. Po wybuchu Powstania Wielkopolskiego w dniu 27.12.1918 r. brał czynny udział w walkach ulicznych w Poznaniu. Otrzymał przydział do 4. Kompanii Marynarzy - Powstańców pod dowództwem Adama Białoszyńskiego. Z tym oddziałem uczestniczył w zdobywaniu portu lotniczego "Ławica” oraz w walkach frontu północnego, m.in. w oswobodzeniu Szubina. Po zakończeniu działań wojennych dostał przydział do 1. Pułku Aeronautycznego stacjonującego w Poznaniu. Zwolniony do rezerwy został w grudniu 1920 r. w stopniu kaprala. Po 1920 r. uczestniczył w zjazdach koleżeńskich 4. Kompanii Marynarzy - Powstańców, występując zawsze tak jak jego koledzy w galowym mundurze marynarza-rezerwisty.
W styczniu 1921 r. zaczął pracę w elektrowni, a w latach 1924-1928 pracował jako kierowca w Poznaniu.
Cały majątek przeznaczył na zakup autobusu i wyposażenia warsztatu samochodowego, stwarzając w Ujściu własne przedsiębiorstwo autobusowo-przewozowe (zaświadczenie z 20.01.1949 r.). Tu kupił drugi autobus. Autobusy kursowały codziennie, dwukrotnie na trasie: Ujście - Śmiłowo - Kaczory - Chodzież - Ujście. W miarę zebrania chętnych odbywano kursy do Poznania. W sierpniu 1939 r. całe wyposażenie warsztatu wraz z autobusami zostało zarekwirowane na potrzeby Wojska Polskiego.
W 1939 r. Michał Jaskulski został zmobilizowany do Batalionu Obrony Narodowej w Chodzieży i w szeregach armii "Poznań” dotarł aż pod Warszawę. Tu został ranny i dostał się do niewoli, z której udało mu się uciec i przedostać do Poznania. W listopadzie 1939 r. z Poznania dotarł do rodziny w Ujściu. Już w grudniu tego roku został przesiedlony wraz z rodziną do Generalnej Guberni, skąd w styczniu 1940 r. z rodziną przedostał się do Poznania i tu pracował jako kierowca do końca wojny.
W Poznaniu przystąpił do podziemnej organizacji „Polska Zbrojna”. Po wkroczeniu wojsk sowieckich do Poznania czynnie uczestniczył w walkach o Cytadelę. Został ranny w lewą rękę. Po 1945 r. wraz z rodziną wrócił do Ujścia. Ich mieszkanie przy ul. Czarnkowskiej 199 zostało całkowicie rozszabrowane. Po pewnym czasie zamieszkali przy ul. Szpitalnej. Pan Jaskulski podjął pracę jako kierowca w hucie szkła. Przez wiele lat prowadził w swoim domu wraz z żoną kolekturę Totolotka.
1.06.1946 r. został członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich (leg. nr 78). 4.12.1948 r. założył Koło nr 1 Związku Powstańców Wielkopolskich w Ujściu, którego przez wiele lat był prezesem, działał czynnie do 1980 r. W późniejszym czasie koło to włączono do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W 1979 r. do koła należało 3 powstańców wielkopolskich z Ujścia i 7 z Mirosławia. W czasie licznych uroczystości w tym kościelnych nosił sztandar Związku Powstańców Wielkopolskich.
Uchwałą Rady Państwa z 24.02.1972 r. został mianowany na stopień podporucznika Wojska Polskiego. Działał społecznie m.in. był członkiem Miejskiej Rady Narodowej.
W grudniu 1925 r. zawarł związek małżeński z Marią Kęcińską (29.11.1901-8.11.1994), sekretarką dyrektora Zakładów Wyrobów Cukierniczych „Goplana”. Miał syna Jerzego (27.09.1925-22.09.1952), kierownika ujskiego kina „Kryształ”, oraz dwóch córek Marii, zmarłych w 1950 r. Doczekał się wnuka Zdzisława (20.07.1946-23.09.2005), pracownika Kombinatu Budowlanego w Pile (który w 1969 r. założył własną rodzinę) i prawnuczki Katarzyny (ur. 1971). Urodzin prawnuka Dawida (ur. 1989) już nie doczekał.
W 1975 r. państwo Jaskulscy uroczyście obchodzili pięćdziesięciolecie pożycia małżeńskiego. Michał Jaskulski występował na tych uroczystościach w mundurze powstańca wielkopolskiego.
Za zasługi wojenne, działalność w ruchu oporu oraz działalność kombatancką został odznaczony i wyróżniony m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (leg. nr J-12967 z 13.09.1965), Medalem Niepodległości (nadanym 17.03.1938), Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (leg. nr B-40804 z 27.08.1957), Srebrnym Krzyżem Zasługi (leg. nr B-22405 z 22.07.1957), Medalem „Zwycięstwa i Wolności 1945” (dyplom nr 135433 z 23.02.1947), Medalem „Za Długoletnie Pożycie Małżeńskie”, Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego nr N-1342 oraz dyplomami i listami gratulacyjnymi.
Zmarł 25.02.1982 r. w Ujściu. Został pochowany na miejscowym cmentarzu w grobie rodzinnym. W 1994 r. w grobie tym zostało złożone ciało jego żony Marii.

autor publikacji : Wojciech Kicman

bibliografia :

W. Kicman, Jaskulski Michał (1901-1982), [biogram w:] Biogramy uczestników Powstania Wielkopolskiego 1918-1919, t. VI, Poznań 2009; Mundur Michała Jaskulskiego został przekazany do zbiorów Ujskiego Domu Kultury; Na podstawie materiałów udostępnionych przez żonę wnuka Zdzisława Marię Jaskulską.

Opracował Wojciech Kicman, Piła sierpień 2008.

powrót do poprzedniej strony | do góry