Powstańcze biografie

Chojnacki Wacław

Chojnacki Wacław (1895-1971), ur. 1.09.1895 r. w Słoninie, pow. Grodzisk Wielkopolski. Syn
Michała i Teodozji. Do 1910 r. przebywał w gospodarstwie rodziców oraz uczył się w zawodzie budowlanym. W 1912 r. wyemigrował do Prus. Pracował na różnych budowach w Westfalii. W 1918 r. na wieść o wybuchu Powstania Wielkopolskiego wrócił do Polski i wstąpił w szeregi wojsk powstańczych. Brał udział w walkach o Budzyń i w rejonie Chodzieży.
W 1922 r. ukończył kursy dla leśniczych w Państwowej Szkole dla Leśników w Margoninie, a praktyki leśne odbył w Zarządzie Lasów Koryckich i Bobryckich w powiecie ostrowskim. W 1925 r. zaczął pracować w Leśnictwie Pobrdzie - Nadleśnictwo Różanna, początkowo jako nadzorca leśny, a następnie jako leśniczy. W 1927 r. otrzymał awans na stanowisko leśniczego w Leśnictwie Dziembowo (obecnie Kalina) w Nadleśnictwie Kaczory, gdzie pracował do wybuchu II wojny światowej.
Mając przeszkolenie na kursach Przysposobienia Wojskowego Leśników, uczestniczył w kampanii wrześniowej w mundurze leśnika. Pod Kutnem dostał się do niewoli. Dzięki znajomości języka niemieckiego oraz posiadaniu munduru leśnika został zwolniony z niewoli jako urzędnik cywilny. Po powrocie do leśniczówki Dziembowo został natychmiast aresztowany i osadzony w obozie „Albatros” w Pile. Po zwolnieniu z tego obozu w grudniu 1939 r. został zatrudniony jako „ochroniarz lasu”. Po wyzwoleniu od 26.02.1945 r. ponownie został leśniczym w Leśnictwie Kalina.
W 1945 r. został aresztowany przez pracowników Urzędu Bezpieczeństwa w Chodzieży i przesłuchiwany przez 2 tygodnie w dzień i w nocy na okoliczność działania na tym terenie komórki Armii Krajowej. W 1960 r. przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Kaczorach przy ul. Topolowej 5. W latach 1927-1939 czynnie działał na terenie Dziembowa w Kole Towarzystwa Powstańców i Wojaków, którego był założycielem. Koło to posiadało swój sztandar i małą orkiestrę, a w 1938 r. liczyło kompletnie umundurowanych aż 49 członków (co zostało udokumentowane na zbiorowym zdjęciu). 15.06.1946 r. został członkiem Związku Powstańców Wielkopolskich – Koło w Chodzieży. Uzyskał weryfikację pod nr 1231, co zostało potwierdzone nadaniem mu 27.12.1948 r. Dyplomu Uznania za czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim.
Związek małżeński zawarł w Koronowie w 1921 r. z Cecylią Runke (27.06.1899-18.01.1991). Był ojcem córek: Władysławy (ur. 1922, mieszkającej w Pile) i Edmundy (ur. w 1924, mieszkającej w Poznaniu) oraz synów: Henryka i Czesława (1927 -24.06.1989, z zawodu leśniczego, zmarłego i pochowanego w Kaczorach). Doczekał się 4 wnucząt i 3 wnuków.
Za działalność niepodległościową i kombatancką został odznaczony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (leg. nr 2042-69-17 z 19.01.1970), Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (leg. nr C-61876 z 8.11.1958), Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości przed 1939, Brązowym Medalem „Za Długoletnią Służbę” przed 1939, Odznaką Przysposobienia Wojskowego Leśników nr 3991 przed 1939.
Wacław Chojnacki zmarł 28.11.1971 r. w Kaczorach. Został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym. W tym samym grobie złożono ciało jego żony Cecylii. Na nagrobku widnieje napis: POWST. WLKP.
Syn Henryk urodzony w 1924 r. jest absolwentem Wydziału Leśnego Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu, gdzie uzyskał tytuł mgr. inż. leśnika, a w Akademii Rolniczej w Krakowie uzyskał tytuł dr. nauk leśnych. Mieszka w Poznaniu. W 1989 r. napisał książkę Miejsca Pamięci Narodowej na terenach leśnych – Okręg Zarządu Lasów Państwowych – Poznań.

autor publikacji : Wojciech Kicman

bibliografia : Na podstawie materiałów udostępnionych przez dr. inż. Henryka Chojnackiego.

powrót do poprzedniej strony | do góry