Powstańcze biografie

Folaron Julian

Folaron Julian (1901-1981), s. Jakuba i Konstancji z domu Gołębiowskiej. Ur. 26.03.1901 r. w Bydgoszczy. W 1914 r. ukończył szkołę powszechną. Podjął naukę w gimnazjum, którą jednak przerwał w 1916 r. z powodu niemożności opłacania czesnego. Zajął się praktyczną nauką kupiectwa. W okresie od 2.12.1918 r. do 1.06.1919 r. był członkiem Straży Ludowej w Bydgoszczy. Strzegł mienia państwowego na terenie stacji kolejowej Bydgoszcz Towarowa. Był również łącznikiem dowódcy plutonu Franciszka Hoffmanna. W grudniu 1918 r. przydzielony do grupy, która miała wywieźć z koszar 14. pp. przy ul. Warszawskiej w Bydgoszczy zebraną broń i amunicję dla powstańców w Wielkopolsce. Od 2.06.1919 r. do 1.07.1921 r. był członkiem Wojskowej Straży Kolejowej, która uniemożliwiała wywóz zabronionych materiałów i surowców do Niemiec. W latach 1922-1924 odbył służbę wojskową w 3. Baonie Balonowym w Toruniu. W 1924 r. ożenił się z Pelagią Lewandowską, z którą miał 3 dzieci. Podczas II wojny światowej pracował jako robotnik na kolei. W początkach okupacji 1939 r. w Bydgoszczy brał udział w niszczeniu akt kolejarzy - byłych powstańców wielkopolskich i halerczyków. Od 1942 r. należał do AK pod ps. „Florek”. Dla potrzeb organizacji przekazał do Warszawy plany stacyjne wraz z tablicami zależności węzła bydgoskiego, a w szczególności: Bydgoszcz-Wschód, Maksymilianowa, Inowrocławia i Laskowic. Uczestniczył w sabotażu i organizował noclegi dla kurierów. Za zasługi dla ojczyzny odznaczony m.in.: Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości, Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę oraz odznakami: Krzyż Czynu Zbrojnego Wojskowej Straży Kolejowej i Przodujący Kolejarz. Zmarł 26.07.1981 r. w Bydgoszczy.

autor publikacji : Wojciech Zawadzki

bibliografia : Archiwum ZO ZKRP i BWP w Bydgoszczy. Obecnie w CAW w Warszawie; Archiwum Pomorskiego Muzeum Wojskowego w Bydgoszczy; M. Hojka, Wierni Macierzy, Bydgoszczanie w Powstaniu Wielkopolskim 1918/19, Bydgoszcz 1999.

powrót do poprzedniej strony | do góry