Powstańcze biografie

Bartsch Maksymilian

Bartsch Maksymilian (1892- po 1945), w latach 1914-18 służył w armii niemieckiej. Zdemobilizowany w stopniu ppor. W Powstaniu Wielkopolskim dowodził 2. komp. wągrowiecką. Między innymi dowodził podczas zajmowania Margonina, w brawurowym opanowaniu i spaleniu mostu w Białośliwiu czy w nieudanym ataku na Szamocin. Podczas wojny bolszewickiej dowodził 3. baonem 58 pp. Ranny pod Prużanami 27.07, przebywał w szpitalu do 16.08.1920 r. W okresie od 16.08 do 4.11.1920 r. służył w 62. pp. i najprawdopodobniej jeszcze w sierpniu rozbudowywał fortyfikacyjnie rejon Nieszawy i dlatego nie zdołał objąć grupy operacyjnej w Fordonie. 5.11.1920 r. awansował na kapitana, po czym w macierzystym pułku dowodził baonem zapasowym do 7.11.1921 r., kiedy odszedł na bezterminowy urlop. Od 21.01.1922 r. w rezerwie zajmował się rolnictwem. Aktywny w działalności organizacji byłych powstańców wielkopolskich. Poseł na Sejm RP. Wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Należał do konspiracji ZWZ-AK. W 1940 r. w Warszawie odbył się jego fikcyjny pogrzeb. Zaginął po 1945 r. Odznaczony Orderem Virtuti Militari V kl., Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych - dwukrotnie.

autor publikacji : Wojciech Zawadzki

bibliografia : B. Polak, Dowódcy Powstania Wielkopolskiego i Wojska Wielkopolskiego 1918-1919, Koszalin 1989, t. 1., s. 93-94; Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945, Słownik biograficzny pod red. B. Polaka, Koszalin 1991, t. II (1914-1921), cz. 1, zeszyt próbny, s. 15-16.

powrót do poprzedniej strony | do góry