Powstańcze biografie

Stanisławski Stanisław

Stanisławski Stanisław (1896-1940),  ur. 7.02.1896 r. na leśnictwie Wybitowo. Syn borowego Tomasza Stanisławskiego i Józefy z Ossowskich. Uczęszczał do  szkoły powszechnej w Śmielinie w latach 1903-1910. Miał 3 braci: Kazimierza, Bolesława i Czesława oraz 5 sióstr: Mariannę, Ludwikę, Leokadię, Anielę i Anastazję. W 1912 r. rozpoczął naukę na leśnika, którą ukończył w 1915 r. Od 1915 r. do 1916 r. pracował jako łowczy w lasach prywatnych hrabiny Anieli Potulickiej w Potulicach. W maju 1916 r. został powołany do armii niemieckiej, do pułku piechoty w Kołobrzegu. Walczył na froncie zachodnim, z którego powrócił w grudniu 1918 r. W 1919 r. objął leśnictwo Niedola. Zorganizował oddział powstańczy w Gorzeniu i Niedoli. W szeregach powstańczych pozostał do sierpnia 1919 r. W 1925 r. poślubił Józefę Martenka w Kaczorach. Miał 7 dzieci. 25.02.1929 r. został odznaczony przez Towarzystwo Powstańców i Wojaków w Nakle Srebrnym Krzyżem Zasługi. 30.12.1939 r. został aresztowany przez gestapo z Bydgoszczy i osadzony w więzieniu za działanie przeciwko narodowi niemieckiemu w 1919 r. W marcu 1940 r. został wywieziony do obozu koncentracyjnego Stutthof, gdzie otrzymał numer 8611. Zginął 31.05.1940 r. Został pochowany na cmentarzu ofiar wojennych na Zaspie w Gdańsku.

autor publikacji : Artur Przemorski

bibliografia : Archiwum rodzinne Artura Przemorskiego; Dyplom nadania Krzyża Zasługi; USC Stutthof - Akt zgonu nr 416/1940; Muzeum Obozu Stutthof w Sztutowie - Dokumenty obozowe dotyczące Stanisława Stanisławskiego; USC Samostrzel - Akt urodzenia Stanisława Stanisławskiego nr 26/1896.

powrót do poprzedniej strony | do góry