Powstańcze biografie

Stanisławski Kazimierz

Stanisławski Kazimierz  (1890-1947), ur. 12.02.1890 r. w Poznaniu. Syn borowego Tomasza Stanisławskiego i Józefy z Ossowskich. Ukończył szkołę powszechną w Śmielinie w latach 1897-1904. Miał 3 braci: Stanisława, Bolesława i Czesława oraz 5 sióstr: Mariannę, Ludwikę, Leokadię, Anielę i Anastazję. W 1907 r. rozpoczął naukę leśnika w Poznaniu, którą ukończył w 1910 r. Od 1911 r. do 1.01.1913 r. pracował jako pomocnik leśny u hrabiów Bnińskich w majętności Samostrzel. W czasie od 1.02.1913 do 1.11.1914 był strzelcem pałacowym u hrabiego Czarneckiego w Rakoniewicach. 6.11.1914 r. został powołany do armii niemieckiej w Głogowie. Walczył na froncie rumuńskim i francuskim m.in. w bitwie pod Verdun. 20.05.1916 r. w Rakoniewicach zawarł związek małżeński z Marianną Julską. Miał 5 dzieci. Z frontu I wojny światowej powrócił w listopadzie 1918 r. 3.01.1919 r. wstąpił do powstańczego oddziału w Rakoniewicach, gdzie bronił dworca kolejowego pod dowództwem Kąpskiego. Brał udział w wyzwoleniu Wolsztyna i Rostarzewa 5.01.1919 r. Pod dowództwem kapitana Siudy. 10.01.1919 r. wraz z oddziałem wolsztyńskim zdobył miasteczko Kopanica. W szeregach powstańczych pozostał do 15.06.1919 r. Powrócił do Rakoniewic i pracował na dworze hrabiego Czarneckiego jako strzelec do 1935 r. W czasie II wojny światowej pracował na poczcie w Poznaniu. Zmarł 16.07.1947 r. w Liszkowie. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Fanianowie.

autor publikacji : Artur Przemorski

bibliografia : Centralne Archiwum Wojskowe w Warszawie - Teczka osobowa Kazimierza Stanisławskiego; Archiwum rodzinne Artura Przemorskiego; USC Rakoniewice - Akt małżeństwa nr 6/1916

powrót do poprzedniej strony | do góry