Powstańcze biografie

Łęcki Zygmunt

Łęcki Zygmunt (1895-24.06.1946), ur. 25.04.1895 w Strzałkowie, syn Juliana (posiadającego w Strzałkowie skład węglowy) i Pelagii z domu Piątkowskiej, z zawodu kupiec, zamieszkały z początku w Strzałkowie przy ul. Kolejowej 5. W latach 1914-1918 powołany do służby w wojsku niemieckim. Zakończył służbę w stopniu szeregowego.
Po powrocie z wojska ochotniczo wstąpił do kompanii strzałkowskiej. Po reorganizacji we Wrześni i w Gnieźnie podczas akcji na Szubin przeniesiony do kompanii nekielskiej Zdzisława Beutlera jako sekcyjny. Awansowany jednocześnie decyzją Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu z dnia 8.01.1919 na kaprala. Przebył szlak bojowy wraz z tą kompanią na froncie północnym. Walczył pod Szubinem, Rynarzewem, Szaradowem.
Po powstaniu skierowany do 4. Płk. Strzel. Wlkp. (późniejszy 58. Płk Piech. Wlkp.), a stamtąd na przeszkolenie przy ckm-ach w pociągach pancernych, przeniesiony do załogi pociągu pancernego nr 18 „Huragan”. „Huragan" wchodził w skład 1. Dywizjonu Pociągów Pancernych, przynależnego do 14. Płk. Artyleriii Ciężkiej Wielkopolskiej. 5.06.1919 r. brał udział w potyczce pod Bydgoszczą. 28.11.1919 r. wyjechał na front białoruski. Tam w okolicach Bobrujska walczył aż do odwrotu w lipcu 1920 r. W czasie ofensywy sierpniowej 1920 r. skierowany pod Lwów i dalej: Dorohusk, Kowel i Kobryń. W grudniu 1920 r. wrócił do Poznania. 28.08.1921 r. przydzielony do 3. Płk. Wojsk Kolejowych (kadra pociągów pancernych).
W grudniu 1920 r. mianowany plutonowym przy pociągu pancernym.
Po ciężkich przejściach 16.11.1928 r. otrzymał od Komisji Wojskowej w Gnieźnie orzeczenie o kat. D i jednocześnie z dniem 9.04.1921 r. przeniesiony został do rezerwy. 15.7.1922 r. wstąpił do Związku Byłych Powstańców. Następnie przeniesiony został do pospolitego ruszenia z dniem 16.11.1928 r. Starając się o potwierdzenie i uznanie za powstańca wielkopolskiego, uzyskuje 23.11.1937 r. potwierdzenie od swojego dowódcy Beutlera, a z dniem 13.04.1939 r. otrzymuje oficjalne zaświadczenie z DOK VII Referat Historyczny 276-I/26062/38. Odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921 rozkazem nr 11 z dnia 24.09.1937 DOK VII oraz z czasów pruskich Krzyżem Żelaznym II kl.
W opinii kolegów i dowództwa dzielny i niezwykle odważny, ochotniczo angażujący się we wszystkie przedsięwzięcia. Wykazał niezwykłą odwagę podczas zdobywania Szubina 11.01.1919 r. oraz podczas ataku na pociąg pancerny pod Rynarzewem (Zamość) 18.02.1919 r.

autor publikacji : Michał Pawełczyk

powrót do poprzedniej strony | do góry