Jarociński Piotr (1882-1940), ur. 29.06.1882 r. we Wrześni jako syn Antoniego i Antoniny z domu Madaj. Ukończył 5 klas wrzesińskiej szkoły powszechnej i 2 klasy szkoły średniej. Pracę rozpoczął w zawodzie kupieckim. Zaangażowanie się w sprawy społeczne rozpoczął od przynależności do „Sokoła", do którego należał w latach 1900-1914. Od 1914 r. brał udział w I wojnie, z której wrócił w lipcu 1918 r. w stopniu sierżanta z inwalidztwem. Związał się z działalnością Polskiej Organizacji Wojskowej zaboru pruskiego, pełniąc funkcję łącznika na powiat wrzesiński. Od końca października 1918 r. członek zarządu „Sokoła" we Wrześni. Współorganizator i aktywny działacz Rady Żołniersko-Robotniczej. Od 20.12.1918 r. przedstawiciel prowincji (Wrześni) w Prowincjonalnej Radzie Robotników i Żołnierzy. Piotr Jarociński, przebywając 2712.1918 r. w Poznaniu, przekazał do Wrześni hasło: „nie należy dłużej czekać", co oznaczało rozpoczęcie działań powstańczych. Zaangażował się w akcje wojskowe na Witkowo, Gniezno i Zdziechowę. Z kompanią Beutlera uczestniczy w wyprawie na Szubin i dalej w akcjach na froncie północnym. Po powrocie od końca lutego 1919 r. do końca kwietnia 1919 r. działał w administracji we Wrześni, a później do końca 1920 r. jako komisarz obwodowy w Strzałkowie. W latach 1921-1922 komisarz obwodowy w Koźminie. W latach 1923-1937 był wójtem w gminie Konarzew, w powiecie krotoszyńskim. Później, w latach 1928-1939, prowadził tam restaurację. Aktywny członek Związku Powstańców Wielkopolskich i Związku Inwalidów Wojennych. W listopadzie 1939 r. aresztowany przez gestapo, do 9.05.1940  r. przebywał w Forcie VII w Poznaniu. Skazany na obóz koncentracyjny Orienburg został tam zamordowany 14.05.1940 r. Oznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, Krzyżem POW, Krzyżem Powstańców Wielkopolskich (pośmiertnie).