Powstańcze biografie

Adamczewski Tadeusz

Adamczewski Tadeusz (1902-1979), s. Wincentego, mistrza siodlarskiego, i Władysławy z Ostojskich. Ur. w Rynarzewie 14.11.1902 r. W latach 1909-1916 uczęszczał do szkoły powszechnej w Rynarzewie, którą ukończył z wynikiem dobrym. W latach 1920-1923 wyuczył się zawodu siodlarza i wraz z ojcem Wincentym do września 1939 r. prowadził warsztat siodlarski w Rynarzewie przy ul. Kościelnej. 
Od 1.01.1919 r. brał udział w Powstaniu Wielkopolskim w oddziale powołanym do obrony miasteczka Rynarzewa przez ks. M. Buławskiego i K. Tomaszewskiego. 12.01.1919 r. internowany przez Grenzschutz wraz z ojcem i około 100 mieszkańcami Rynarzewa, a następnie osadzony w obozie jenieckim Altdamm (Szczecin-Dąbie). Podczas transportu kolejowego do miejsca internowania dotkliwie pobity, czego ślady pozostały na głowie do końca życia. Po powrocie z obozu w dniu 28.03.1919 r., pomimo podpisania oświadczenia, że „nie chwyci za broń przeciwko narodowi niemieckiemu”, wstąpił w szeregi Straży Ludowej w Rynarzewie i uczestniczył w działaniach zbrojnych na terenie frontu północnego powstania. Od 3.12.1923 r. do 25.10.1925 r. odbył czynną służbę wojskową w 16. Płk. Uł. Wlkp. Był członkiem Straży Ogniowej w Rynarzewie, którą w roku 1932 przemianowano na Ochotniczą Straż Pożarną. W jej szeregach pozostał aż do swojej śmierci. Piastował tam wiele zaszczytnych funkcji, był m.in. zastępcą naczelnika i członkiem zarządu. Od 1924 r. jako członek koła Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Rynarzewie czynnie uczestniczył w życiu społecznym miasteczka i jego polskich organizacji. W towarzystwie pełnił m.in. funkcję jednego z chorążych sztandaru. W 1932 r. zdał egzaminy zawodowe i otrzymał dyplom z tytułem mistrza siodlarskiego. Przed wybuchem II wojny światowej zweryfikowany jako powstaniec wielkopolski przez biuro DOK VII w Poznaniu pod nr 6586. Rozkazem mobilizacyjnym 24.08.1939 r. przydzielony do kolumny taborowej nr 819 przy 16. DP armii „Pomorze". 
Brał udział w walkach począwszy od Chełmna aż po rzekę Bzurę. W dniu 18.09 pod Iłowem dostał się do niemieckiej niewoli i przebywał w obozie jenieckim Stalag III B pod nr 3410. Obóz opuścił 28.08.1940 r. Po zwolnieniu z niewoli pracował jako przymusowy robotnik rolny. W kwietniu 1945 r. powrócił do Rynarzewa, gdzie nadal prowadził warsztat siodlarski. W dniu 28.10.1954 r. zawarł związek małżeński z Marią Komasińską (1913-2000) z Rynarzewa. 1.11.1968 r. przeszedł na emeryturę. Był aktywnym członkiem rynarzewskiego koła ZBoWiD-u.
Dzięki jego osobistemu zaangażowaniu udało się sporządzić listę mieszkańców Rynarzewa, którzy w styczniu 1919 r. zostali internowani w obozie jenieckim Altdamm. Listę tę sporządził w kilku kopiach. Jedna z nich przetrwała do dzisiaj i znajduje się w Izbie Patrona Zespołu Szkół im. Powstańców Wielkopolskich w Rynarzewie. W grudniu 1948 r. otrzymał dyplom za zbrojny udział w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919 o nr 6212 nadany przez Zarząd Główny Związku Powstańców Wielkopolskich 1918/1919 w Poznaniu. 26.04.1972 r. uchwałą Rady Państwa awansowany do stopnia ppor. rez. Odznaczony m.in.: Medalem Niepodległości (1938), Brązowym Krzyżem Zasługi RP (1939), Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1964), Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 (1973).          Zmarł 23.10.1979 r. w Rynarzewie, pochowany został na rynarzewskim cmentarzu parafialnym.

autor publikacji : Piotr S. Adamczewski

bibliografia :

Archiwum Ochotniczej Straży Pożarnej w Rynarzewie; Kronika OSP Rynarzewo 1932-2001; Archiwum Parafii Katolickiej pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Rynarzewie; Księga urodzeń 1902; Księga Zgonów 1979; Izba Patrona w Zespole Szkół im. Powstańców Wielkopolskich w Rynarzewie; Lista internowanych mieszkańców Rynarzewa do obozu jenieckiego Altdamm (Szczecin-Dąbie) 12.01.1919-28.03.1919, poz. 2, T. Adamczewski; Materiały rodzinne (legitymacje, zaświadczenia, odpisy dyplomów i odznaczeń, fotografie, własnoręcznie napisany życiorys przez T. Adamczewskiego w 1974 r.).

linki :

powrót do poprzedniej strony | do góry