Powstańcze biografie

Kitkowski Zygfryd

Kitkowski Zygfryd (1899-1960), s. Walentego i Marty z domu Grajewskiej. Ur. 23.02.1899 r. w Kcyni. Ukończył siedmioklasową szkołę powszechną w Kcyni. Zawodu krawca uczył się w szkole w Jarocinie. W 1917 r. powołany do służby wojskowej w armii niemieckiej. By nie walczyć pod niemieckim dowództwem, zdezerterował i zbiegł do Berlina. Przebywał tam do czasu wybuchu niemieckiej rewolucji. Do rodzinnej Kcyni powrócił 31.12.1918 r. Od razu po powrocie przystąpił do oddziałów powstańczych zdobywających Kcynię. Po zdobyciu miasta przydzielony do kompanii dowodzonej przez Józefa Codrowa. Brał udział w ataku na Szubin 8.01.1919 r., podczas którego zginął jego dowódca. Atak nie był  zsynchronizowany i nie powiódł się. Podczas ataku Zygfryd Kitkowski został wzięty do niemieckiej niewoli. Dotkliwie go pobito, wybijając m.in. kolbą karabinu zęby. Do 11.01.1919 r. przetrzymywany był w szubińskim więzieniu. Po  sądzie wojskowym władze niemieckie skazały go na karę śmierci przez rozstrzelanie. Wyrok nie został wykonany, gdyż popołudniu tego dnia wolność Szubinowi przynieśli powstańcy. Uwolniony z aresztu ponownie zasilił szeregi powstańczego wojska. Walczył pod Kołaczkowem i Rynarzewem, a także pod Rawiczem. W 1920 r. w wojnie polsko-bolszewickiej przyszło mu bronić stolicy. W szeregach wojska polskiego walczył także pod Lwowem. Przez jakiś czas przebywał na Śląsku.
W czasie II wojny światowej dotknęły go prześladowania ze strony niemieckiej. Od listopada 1939 r. do lutego 1940 r. przebywał w kcyńskim obozie. Następnie został wysiedlony do Piotrkowa Trybunalskiego. Po wojnie zamieszkał w Szubinie przy ul. Kcyńskiej 2. Z zawodu był krawcem, lecz z powodu inwalidztwa nie mógł wykonywać zawodu. Za zasługi dla ojczyzny odznaczony Krzyżem Wielkopolskim i Medalem Zasługi. Zmarł 4.10.1960 r. w Szubinie.

autor publikacji : Kamila Czechowska

bibliografia : Archiwum Zarządu Oddziału ZKRP i BWP w Bydgoszczy. Obecnie w CAW w Warszawie.

powrót do poprzedniej strony | do góry