Powstańcze biografie

Bieniak Marian

Bieniak Marian (1898-1965), s. Józefa, nauczyciela szkoły powszechnej w Bolimowie, i Marii. Ur. 21.07.1898 r. w miejscowości Bolimów, w dawnym powiecie łowickim. Szkołę powszechną ukończył w Bolimowie, po czym uczęszczał w latach 1908-1914 do Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczego w Łowiczu. Z chwilą wybuchu I wojny światowej rodzina wyjechała na wschód, do Kijowa. W kwietniu 1917 r. ukończył gimnazjum w Kijowie i zdał dużą maturę. Do wojska rosyjskiego zmobilizowany w lipcu 1917 r. Trafił do oficerskiej szkoły artylerii, gdzie przeszedł skrócony kurs oficerski, a następnie znalazł się w 1. Korpusie Polskim na Wschodzie w stopniu podoficerskim. W formacji przebywał do maja 1918 r. w rejonie Krynki i Bobrujska. Później po rozbrojeniu przez Niemców do listopada 1918 r. stacjonował na Wołyniu. W grudniu powrócił na ziemie odradzającego się państwa polskiego w rodzinne strony – do Skierniewic. W styczniu 1919 r. zgłosił się do Powstania Wielkopolskiego w Poznaniu i zweryfikowany został do stopnia ppor. artylerii. Przydzielony 6.02.1919 r. jako oficer ordynansowy tworzącej się w Biedrusku 1. Dyw. Piech. Wlkp. i bezpośrednio podległy gen. Filipowi Dubiskiemu. Następnie od kwietnia, na własną prośbę, przeniesiony do 9. baterii 3. dyonu 1. Płk. Art. Lekkiej. Uczestniczył w walkach powstańczych pod Inowrocławiem, Gniewkowem, Łabiszynem, Szubinem, Nakłem i Rynarzewem. Podczas zajmowania przez Wojska Wielkopolskie Pomorza był oficerem ogniowym i p.o. dowódcy baterii art. Podobne stanowiska sprawował w 15. Płk. Art. Lekkiej na froncie wojny polsko-bolszewickiej, gdzie przebywał do listopada 1920 r. Po powrocie pułku do koszar w Bydgoszczy  w jednostce służył do kwietnia 1924 r., zajmując m.in. stanowisko dow. baterii liniowej i szkolnej. W 1921 r. uzyskał awans na porucznika. Odbył również w Warszawie kurs dow. baterii przeciwlotniczych. Od kwietnia do października 1924 r. był dowódcą 7. baterii 4. Płk. Art. Lekkiej w Inowrocławiu. Następnie do lipca 1926 r. dowódcą baterii przeciwlotniczej 7. samodzielnego dyonu art. przeciwlotn. w Poznaniu. W latach 1926-1936 przebywał w 1. Płk. Art. Przeciwlotn. w Warszawie na stanowisku dowódcy bat. przeciwlotn. liniowej i szkolnej, a następnie na stanowisku dowódcy dyonu przeciwlotn. liniowego i szkolnego. Z dniem 1.01.1928 r. uzyskał awans do stopnia kpt. W kolejnym roku odbył  oficerski kurs instruktarzu samochodowego przy Szkole Czołgów i Samochodów w Warszawie. Kolejny kurs, dowódcy baterii przy Centrum Wyszkolenia Art. w Toruniu, przeszedł w 1933 r. Rok później odbył kurs unifikacyjny na oficera sztabowego w Rembertowie. Z dniem 1.01.1935 r. uzyskał awans na mjr. Później były jeszcze kolejne kursy – dowódcy dyonów art. oraz oficerów sztabowych przy CWA w Toruniu. Od kwietnia do sierpnia 1936 r. pełnił stanowisko dowódcy 8. dyonu art. przeciwlotn. w Toruniu. W latach 1938-1939 przebywał w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Od sierpnia do września 1939 r. przydzielony do sztabu armii „Pomorze” jako dowódca obrony przeciwlotniczej armii. Do 20.09 brał udział w walkach na przedmościu bydgoskim, w okolicach Włocławka, pod Kutnem, Łowiczem i w Puszczy Kampinowskiej, gdzie podczas przedzierania się do walczącej stolicy dostał się do niewoli. Do 31.01.1945 r. przebywał w niewoli w oflagach: Stablack pod Królewcem, Riesenburgu (Prabuty) i Woldenbergu (Dobiegniew). Po odzyskaniu wolności 1.03.1945 r. powrócił do domu w Toruniu i zgłosił się do Wojskowej Komendy Rejonowej, uzyskując rehabilitację i przydział służbowy. Przez kolejne 3 lata służył w Wojsku Polskim, po czym 16.04.1948 r. przeszedł do rezerwy. Mieszkał w Toruniu przy ul. Danielewskiego. Następnie pracował m.in. w Fabryce „Union” w Toruniu, w oddziale toruńskim Państwowej Centrali Handlowej, również na stanowisku kierownika i likwidatora filii tej firmy, a od 1.10.1953 r. w Państwowej Spółdzielni Pracy „Przodownik” na stanowisku kierownika technicznego. Żonaty od 20.09.1924 r. Doczekał się 4 dzieci: 2 synów i 2 córek. W latach 1947-1948 należał do PPS. Zmarł 26.03.1965 r., pochowany został na cmentarzu św. Jerzego w Toruniu.

autor publikacji : Sławomir Łaniecki

bibliografia : Archiwum Zarządu Oddziału ZKRP i BWP w Bydgoszczy. Obecnie akta w CAW w Warszawie; Centralne Archiwum Wojskowe w Warszawie. Akta osobowe mjr. Mariana Bieniaka.

powrót do poprzedniej strony | do góry