Powstańcze biografie

Szulc Teodor

Szulc Teodor (1883-1968), s. Andrzeja, rolnika, i Teresy z domu Malikowskiej. Ur. 4.01.1883 r. w Rynarzewie. Po ukończeniu czteroklasowej szkoły powszechnej w Rynarzewie pracował na gospodarstwie u rodziców. W latach 1901-1902 odbył służbę wojskową jako poborowy w armii niemieckiej. Wyuczył się zawodu murarza-budowlańca. 1.01.1919 r. wstąpił do formującego się oddziału powstańczego w Rynarzewie, utworzonego przez ks. M. Buławskiego i organistę K. Tomaszewskiego. Walczył m.in. pod Zamościem, Turem i Rynarzewem. 12.01.1919 r. internowany do obozu jenieckiego  Altdamm (Szczecin-Dąbie). Podczas transportu w bydlęcych wagonach kolejowych został dotkliwie pobity przez eskortujących żołnierzy Grenzschutzu. Po powrocie z niewoli w kwietniu 1919 r. nadal uczestniczył w zbrojnych działaniach na froncie północnym powstania.
W okresie międzywojennym pracował jako murarz. Należał do Związku Powstańców Wielkopolskich. W 1927 r. wybrano go wiceprezesem Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Rynarzewie. Funkcję tę piastował aż do roku 1938, kiedy to po śmierci prezesa Tomaszewskiego objął po nim funkcję prezesa towarzystwa. Szulc był współorganizatorem wielu rocznicowych uroczystości związanych z Powstaniem Wielkopolskim na terenie dawnego powiatu szubińskiego. Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej namawiano go do zmiany pisowni swojego nazwiska na Schultz. Naciski te wzmogły się w latach okupacji. W tym okresie pracował przymusowo jako murarz i nie podpisał żadnego wniosku o przyznanie grupy narodowościowej niemieckiej. Po zakończeniu wojny zamieszkał wraz z żoną Pelagią w Zamościu i wspólnie prowadzili własne gospodarstwo rolne. Działał społecznie przy organizacji Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska w Rynarzewie. Udzielał się również jako radny i marszałek w rynarzewskiej parafii. Po śmierci żony w 1951 r. sprzedał swoje gospodarstwo i przeniósł się do Bydgoszczy na ul. Ułańską. Był członkiem bydgoskiego oddziału ZBoWiD-u. Wielokrotnie wyróżniany i odznaczany, m.in.: Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1967) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1968). 30.04.1910 r. w Rynarzewie zawarł związek małżeński z Pelagią Poczekajską (1889-1951), z którą doczekał się 6 dzieci: Kazimierza (1911-1995), Klementyny (1912-1986), Marii (1915-1953), Franciszka (1916-1980), Jana (1923-1996) i Henryka (1929-1993). Zmarł 18.12.1968 r. w Bydgoszczy, a pochowany został na cmentarzu parafialnym w Rynarzewie.

autor publikacji : Piotr S. Adamczewski

bibliografia : Archiwum Oddziału KZRP i BWP w Bydgoszczy. Teczka osobowa T. Szulca (kwestionariusz osobowy, wnioski na odznaczenia, wnioski o specjalny dodatek do emerytury), sygn. 19/919. Obecnie w CZW w Warszawie; Archiwum Parafii pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Rynarzewie. Liber Copulatorum 1908-1951, sygn. 1910; Księga Zgonów 1951, 1968, Kronika Parafialna; Centralne Archiwum Wojskowe w Warszawie. Zaświadczenie weryfikacyjne T. Szulca jako powstańca wielkopolskiego 1918/1919 (3.04.1964); „Dziennik Bydgoski”,  2.02.1927 r. i 29.01.1928 r.; Izba Patrona Zespołu Szkół im. Powstańców Wielkopolskich w Rynarzewie. Lista internowanych mieszkańców Rynarzewa do obozu w Altdamm (12.01.1919-28.03.1919), poz. 79 T. Szulc; J. Jaśkowiak, Chojnicka masakra rynarzewskich patriotów, [w:] „Dziennik Wieczorny” nr 44, 21.02.1970 r.

powrót do poprzedniej strony | do góry