Romel Jan (1891-1975), s. Jakuba i Marianny z domu Jabłońskiej. Ur. 18.08.1891 r. w Kołaczkowie, w dawnym powiecie szubińskim. W latach 1897-1903 uczęszczał do szkoły powszechnej w Panigrodzu koło Kcyni. Z rodziną mieszkał w Rynarzewie. 16.10.1912 r. wcielony do armii niemieckiej. W jej szeregach zastał go wybuch I wojny światowej. Do domu powrócił dopiero 18.12.1918 r., kiedy to wykorzystując zawirowanie rewolucyjne w Niemczech, zdezerterował. Od 1.01.1919 r. walczył w samorzutnym oddziale powstańczym zorganizowanym przez ks. Buławskiego i Tomaszewskiego z mieszkańców Rynarzewa i okolic. Brał udział w rozbrajaniu poczty, dworca kolejowego i rynarzewskiego magistratu, a następnie jako wartownik patrolował drogę Szubin – Rynarzewo – Bydgoszcz. 12.01.1919 r., po przegranej wcześniej bitwie szubińskiej, oddziały Grenzschutzu internowały około 120 mieszkańców Rynarzewa i okolicy, a wśród nich Jana Romla. Podczas transportu w bydlęcych wagonach kolejowych na trasie Bydgoszcz  – Chojnice – Altdamm został dotkliwie pobity, czego skutkiem były liczne dolegliwości, jakie odczuwał do końca swojego życia. W obozie jenieckim Altdamm (Szczecin-Dąbie) podpisał własny wyrok śmierci. Po powrocie z internowania od kwietnia 1919 r. działał w szeregach Straży Ludowej w Rynarzewie i walczył na froncie północnym powstania aż do stycznia 1920 r. Od 12.07.1920 r. do 12.12.1922 r. służył w wielkopolskim wojsku w stopniu kaprala.
W okresie dwudziestolecia międzywojennego był członkiem Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Rynarzewie. W 1930 r. kandydował do Rady Miejskiej w Rynarzewie. W 1932 r. był jednym ze współinicjatorów reaktywowania Ochotniczej Straży Pożarnej w Rynarzewie. We wrześniu 1939 r. został aresztowany przez gestapo za udział w Powstaniu Wielkopolskim. Cudem uniknął rozstrzelania, lecz wywieziono go na przymusowe roboty w kamieniołomach do Niemiec. Po powrocie w 1945 r. rozpoczął pracę jako robotnik leśny w Lasach Państwowych. W roku 1958 przeszedł na emeryturę. Nadal działał aktywnie w organizacjach kombatanckich i społecznych. Został członkiem ZBoWiD-u oraz czynnie działał w szeregach miejscowej OSP, gdzie od 1945 r. przez szereg lat pełnił funkcję skarbnika zarządu. Wielokrotnie wyróżniony i odznaczony, m.in.: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1969), Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1964), Złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa (1965), Srebrnym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa (1964). 16.12.1916 r. zawarł w Rynarzewie związek małżeński z Pelagią Jabłońską (1892-1962), z którą doczekał się 6 dzieci: Haliny (ur. 1921), Henryka (1922-1991), Gertrudy (1923), Zygmunta (1927-1987), Kazimierza (1932) i Zofii (1938). Jan Romel zmarł w Rynarzewie 2.07.1975 r., został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym.