Powstańcze biografie

 Szukaj w bazie danych 

  A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N Ń O P R S Ś T U W Y Z Ż    

Tomaszewski Jan

Tomaszewski Jan (1867-1942), kapitan, dowódca II i III odcinka frontu północnego, nadnoteckiego.
Urodził się 13.07.1867 r. na Pomorzu, w Chełmie, w rodzinie kupieckiej. Z zawodu kupiec. Do 1918 r. mieszkał poza granicami Wielkopolski, utrzymując jednak z uwagi na powiązania rodzinne stały kontakt z Poznaniem. W latach wojny 1914-1918 w armii niemieckiej, gdzie dosłużył się stopnia porucznika.
Zdemobilizowany, w listopadzie 1918 r. włączył się czynnie do POW zaboru pruskiego. Z chwilą wybuchu powstania uczestniczył w zdobywaniu miasta, zajmując 29.12.1918 r. redutę Grollmanna (reduta Przemysława), zostając jej komendantem i formując batalion ochotniczy piechoty. Przyczynił się też do zorganizowania artylerii, udzielając pomocy Kazimierzowi Nieżychowskiemu. Brał udział w wyzwalaniu Ławicy 6.01.1919 r. Mianowany 4.01.1919 r. na stopień kapitana. Z częścią swoich oddziałów wyruszył 9.01.1919 r. do Damasławka, z którego na czele 4 kompanii złożonych z oddziałów własnych, jak i miejscowych powstańców uderza na Żnin i zdobywa go 12.01.1919 r. Jan Tomaszewski dowodził w styczniu i lutym 1919 r. odcinkiem łabiszyńskim frontu północnego, a przejściowo również 3. odcinkiem szubińskim.
Po 28.02.1919 r. skorzystał z urlopu i przeniósł się na front litewsko-białoruski, przychodząc na pomoc Wilnu. Jesienią 1919 r. został przeniesiony do rezerwy i zamieszkał w Poznaniu przy ul. Spokojnej 27. W czasie II wojny światowej, w 1940 r. Niemcy wysiedlili go do Częstochowy i tam zmarł, prawdopodobnie w 1942 r.
Swój szlak bojowy w czasie powstania opisał w wydanej w 1930 r. książce pt.: Walki o Noteć, Żnin - Łabiszyn - Szubin - Rynarzewo 1918-1919. Poprzedzone przygotowaniem i wybuchem powstania w Poznaniu. Ożenił się z Olgą Wilkowską, z którą miał 3 dzieci: Zygmunta, Jana i Janinę.

autor publikacji : Michał Pawełczyk

powrót do poprzedniej strony | do góry