Na cmentarzu parafialnym, w środkowej części kwatery, za kościołem św. Małgorzaty, za alejką wiodącą do krzyża, znajduje się grób powstańca Władysława Małka.
Urodził się 12.02.1864 r. w Dębnie (powiat wyrzyski). Mieszkał w Szubinie i obok prowadzenia zakładu krawieckiego zajął się pracą społeczną. Brał udział w zawiązywaniu Rady Robotniczo-Żołnierskiej w listopadzie 1918 r., podczas zebrania w Domu Polskim. W wyniku dokonanego przewrotu z 17 na 18.11.1918 r. w Szubinie usunięto z urzędu niemieckiego burmistrza Blocka. Przez ponad tydzień funkcję tę pełnił Władysław Małek – pierwszy polski burmistrz Szubina. 18 listopada o godzinie 14 wprowadzono go na fotel burmistrza. „W połowie listopada obywatele miasta Szubina w osobach, które pamiętam Franciszek Alwin, Józef Siuchniński, Jan Bembnista, Władysław Małek, Różkowski oraz inni zwołali zebranie wszystkich obywateli Szubina do Domu Ludowego. Zebranie miało się rozpocząć o godzinie 15. Na zebraniu tym byli znani mnie wszyscy Polacy, część Niemców i Żydów. (...). W czasie paru chwil wywiązała się dyskusja, w której ob. Małek jako przewodniczący wybuchnął, że my 150 lat nie mogliśmy się wypowiedzieć, że teraz nadszedł czas, w którym każdy obywatel może się wypowiedzieć” − wspominał powstaniec Jan Bratkowski. Mimo wprowadzenia do Szubina oddziału Heimatschutzu Polacy nie przestali przygotowywać się do walki z zaborcą. Jednym z filarów był Małek. 11.01.1919 r. oddziały powstańcze wyzwoliły miasto. Na urząd burmistrza powołano ponownie Władysława Małka.
Został odznaczony krzyżem pamiątkowym „Powstańca Broni”, odznaczeniem za powstanie śląskie, medalem „Polska Swemu Obrońcy”. Odznaczenia te córki przekazały do Muzeum Ziemi Szubińskiej i tam można je oglądać. Władysław Małek zmarł w 1935 r. w Damasławku (powiat wągrowiecki), a pochowany został ze wszystkimi honorami w Szubinie.