Kalendarium

1918-12-27 » Wybuch powstania

Do Poznania wrócił 3. baon 6. pułku grenadierów. Wraz z załogą obozu szkoleniowego w Biedrusku, w Poznaniu znajdowało się około 5 tys. żołnierzy niemieckich. W południe Polacy zorganizowali pochód dzieci pod „Bazar", w którym uczestniczyło 10-12 tys. dzieci. Na chodnikach towarzyszyły im tłumy dorosłych.
Po południu do Poznania zaczęli przybywać goście zamiejscowi, zaproszeni na wielki raut na cześć Paderewskiego i misji brytyjskiej. W tym czasie  przywódcy niemieckiej Rady Ludowej, redaktorzy pism niemieckich i grup oficerów przygotowywali manifestację niemiecką. Już w południe Niemcy zorganizowali wiec młodzieży szkół średnich przed operą. W zorganizowanym pochodzie wziął udział 6. pułk grenadierów z orkiestrą i karabinami maszynowymi, kompania 20. p.a.l oraz spora grupa ludności cywilnej. W trakcie zgrupowania doszło do zdemolowania biura  NRL przy ul. św. Marcina 40, zakładu krawieckiego p. Czerwińskiego przy ul. Berlińskiej 20, kawiarni p. Góralskiego przy ul. Wilhelma 18. Zdzierano flagi polskie i alianckie, strzelano z rewolwerów. Na pl. Wilhelmowskim doszło do strzelaniny, gdyż ochrona gmachu, oddziały Straży Ludowej, zagroziły Niemcom drogę do „Bazaru" i salwami w powietrze spowodowały rozproszenie demonstracji. Pod „Bazar" przybyły posiłki: kompanie Straży Ludowej, Służby Straży i Bezpieczeństwa oraz peowiacy.
W zamieszaniu i ciemnościach bardzo często dochodziło do wymiany strzałów m.in. w rejonie Prezydium Policji. Kompania ppor. Krauzego wracająca z akcji oczyszczania z Niemców rejonu Zamku, przechodząc przez gmach Prezydium Policji i kierując się na „Bazar", została z tyłu ostrzelana przez Niemców. Śmiertelnie ranny został szef kompanii, Franciszek Ratajczak. Drogą rokowań około północy niemiecka załoga opuściła gmach Prezydium Policji, który został obsadzony przez 48 żołnierzy. Tego dnia zajęty został Dworzec Główny, kilka fortów, Komenda Miasta, Poczta i inne gmachy publiczne. Na pomoc Poznaniowi pośpieszyli ochotnicy z Kórnika, Środy i Pleszewa.
Pod Boczkowem zginął żołnierz baonu pogranicznego Jan Mertka.
W Pniewach Polacy przejęli władzę. Na czele oddziałów powstańczych stanął Antoni Fligier, a komendantem miasta i okolicy powołano ppor. Konstantego Chłapowskiego. Jan Trawiński objął obowiązki komendanta Kórnika. W rejonie Opalenicy i Buku powstańcy pod dowództwem ppor. Kazimierza Zanktelera zerwali tory kolejowe. Zatrzymano niemiecki transport, rozbrajając grupę żołnierzy niemieckich.

autor publikacji : Piotr S. Adamczewski

powrót do poprzedniej strony | do góry